●○●हलिमा सअदिया ●○●
●○●रसूल सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमकी धाइआमा●○●
□■□ रजियल्लाहु अन्हा □■□
••••• {प्रस्तुति: मुहम्मद सुहैल नदवी}•••••
________________________________________
○○○○○
○ एउटी दृढ र बलियो महिला .... सम्पूर्ण मुसलमानहरूलाई मनपर्ने....... सबै अस्थावानकालागि प्रिय.....
उनकै पवित्र स्तनबाट भाग्यवान् बच्चा मुहम्मद बिन अब्दुल्लाह (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम)ले दूध खानु भएको थियो .....
उनकै मायालु छातीमाथि उहाँ सुत्नु भएको थियो ....
उनकै स्नेहले भरिपूर्ण काखमा उहाँको पालनपोषण भएको थियो ...
उनकै शुद्ध भाषा र उनकै समुदाय बनु सअदको चोखो भाषा बोली सिक्दै उहाँ हुर्कनु भएको थियो ....
यसरी उहाँ शुद्ध बेली बोल्नेहरू मध्ये सबै भन्दा शुद्ध बोल्ने हुनु भयो ....
सबै भन्दा चोखाे कुरा गर्नु हुने बन्न पुग्नु भयाे...
उनी हुन् महान महिला हलीमा सअदिया... रसूल सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमकी धाइआमा .....
******
○ यो पावन बच्चा......
जसले सन्सारलाई निष्ठा र दयाको साैगात दियाे....
सत्यता र मार्गदर्शनले भूमिलाई परिपूर्ण बनायाे .....
उच्चाचरण र महानताको पाठ पढायाे ......
उहाँलाई हलीमा सअदियाले दुध खवाएको कहानी पनि अचम्मकाे छ ....
त्यो कहानी हलीमा सअदियाले नै आफ्नो सफा शुद्ध र अकर्षिक शैलीमा वर्णन गरेकी छिन् र मनमोहक र मनोहर भाकामा सुनाएकी छन् ....
आउनूस् हामी पनि सुनौँ ...
रसूल सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमको बाल्यकालको कथा रोचक नै रहेकाे छ ...
*******
○ हलीमा सअदियाले भनेकी छन् ....
म आफ्नो गाउँघरबाट निस्कें ...
साथमा मेरा पति र एउटा सानो नानी पनि थियाे ....
मक्कामा नवजात शिशुलाई खोज्नको निम्ति ...
हामीसँगै बनु सअदकी धेरै महिलाहरू पनि थिइन्....
म जस्तै उद्देश्य बोकेर ...
यो वर्ष सुख्खा परेको र वर्षा नभएको साल थियो ....
खेतीपाति सुकी सकेकाे थियाे ...
थुन पनि रिक्त भएका थिए ...
हामीले दुई छाक टार्नको लागि केही नबांचे झैं ....
हामीसित दुइवटा सुखा दुर्बल जनावर थिए ...
एक थोपा दूध नदिने ....
एउटामाथि म र मेरो नानी सवार भयौँ र अर्कामा मेरा पति ....
उनको ऊँट झन बुढाे र कमजोर थियो ...
हाम्रो बच्चा रात भरि भोकले कराइ रहेकाेले एक छिन पनि आँखा झप्क्याउन सकेनाै हामीले ...
उसले चाहेको कुरा मेरो छातीमा नपाएर ....
हाम्रो उँटनीको थुनमा पनि खानेकुरा नपुगेर ....
हाम्रो ऊँटको दुर्बलता र कमजोरीका कारण बाटो काट्दा पनि ढिलै हुन्थ्यो ....
हाम्रा सँगीसाथी हामीदेखि दिक्काए ...
हाम्रो साथमा यात्रागर्न वाक्क मान्न थाले ....
हामी मक्का पुग्दा सबैले आफ्नोलागि शिशुहरू खोजी सकेछन् ...
म यस्तो फन्दामा परेँ जो मैले सोचेकै थिइनँ....
सबै आइमाई समक्ष सानो नानी मुहम्मद बिन अब्दुल्लाहलाई पेश गरिएको थियो ....
तर ... अनाथ भएको कारण कसैले स्वीकार्न मान्दैन्थ्यो ....
हामी भन्ने गर्दथ्याैँ ....
बुवा नभएको शिशुकी आमाले हामीलाई के दिन सक्छिन् र ? ....
उसको बाजेले हामी सित कस्तो उपकार गर्लान र ?...
******
○ दुइ दिन बालक खोज्न बसेँ ....
सबै साथी सँगिनीहरूले शिशु फेला पारिन् ...
मलाई कुनै बच्चा हात पर्न सकेन ...
फर्कने समय पनि भयो ...
मैले आफ्नो पतिलाई भनेँ ...
मलाई रित्तै आफ्नो गाउँघर फर्कन मन मान्दैन ...
म आफ्नो परिवारमा खाली काख कसरी जाउँला ...
मेरी सबै सन्गिनीले एक एक शिशु पाइसकेकी छन् ...
म कुनै शिशु नलिइकन रित्तै फर्कुँ त?...
अल्ल्ह कसम .... म त्यही अनाथतिर गएर उसैलाई लि राख्छु ? ...
मेरो पतिले भने ...
ठीकै छ ... त्यसैलाई ल्याउ ... सायद अल्लाहले उसैद्वारा हामीलाई उपकार गरियोस् ...
म उसकी आमा नेर पुगें र त्यही अनाथ शिशुलाई लिएँ ....
अल्लाह कसम .... मैले कुनै बच्चा पनि नपाएकोले मात्र उसलाई लिन मानेकी थिएँ ...
*******
○ त्यो शिशुलाई लिएर म आफ्नो बासस्थान पुगेँ....
मैले उसलाई आफ्नो काखमा राखेँ ...
उसको मुखमा आफ्नो स्तन खुवाएँ .....
अचम्म भयो ....
मेरो स्तन सुक्ने अवस्थामा पुगीसका थिए ...
तर अल्लाहको कृपाले उसको मुखमा त दूध चुहिन थालियो ...
नानीले पिउन थाले र पिएर अघायो पनि ...
उसको भाइ अथवा मेरो नानीले पिउन थाल्यो ...
उ पनि अघायो .... त्यस पछि दुबै नानीहरू सुते ....
म र मेरो पति पनि उनकै छेउमा सुत्नको लागि औछ्यानमा पर्यौ ....
यो भन्दा पहिले त्यही नानीका कारण हामी सुत्नपनि नपाउने थियौँ ....
मेरा पतिको दृष्टि हाम्रो दुवै बुढी दुबली ऊँट तिर पर्न गयो ...
उनले दुवैको थुन त दूधले भरिपूर्ण रहेछन् देखे ...
अचम्मित भएर उठे उनी ...
आँखाले देख्ता पनि एकीन भइरहेको थिएन ...
फेरी दूध दुहेर ल्याए र आफै पिउन थाले ...
फेरी दुहेर मलाई पनि दिए...
मैले पनि पिउन थाले ... पिउँदा म पनि टन्न अघाएँ ...
त्यो रात राम्ररी वित्यो ....
बिहान भोर भए पछि मेरा पति भन्न थाले ....
हलीमे ... तिमीलाई थाहा छ तिमीले त अत्यन्त पावन भाग्यवान् बच्चा पो फेला पारेकीछ्यौ....
मैले जवाफ दिएँ ...
त्यस्तै छ .. मलाई पनि भविष्यमा धेरै अनन्नदको आभास भई रहेको छ....
******
○ त्यस पछि हामी मक्काबाट हिँड्यौँ ....
म आफ्नै बुढी उँटमा चढें र उहाँलाई सँगै बसाइयो ...
अब ती बुढी ऊँट त चलाख भइ सकेकी थिइन् ...
सबैको सवारी भन्दा तीव्र गतिमा हिड्ने ...
सबैलाई पछाडी नै छाड्ने जस्तो ...
कुनै पनि सवारी उसलाई पछ्याउन सक्दैन्थ्यो ...
मेरी सँगिनीहरू भन्न थालिन् ...
हे अबु जुऐबकी छोरी .... अलिक विस्तारै ...
यो तिम्रो त्यही बुढी पातली ऊँट छैन र ? .... जुन ऊँटमा तिमी अएकी थियौ ?...
मैले जवाफ दिन्थें ..
किन नहुने ... अल्लाह कसम त्यही हो ....
उनीहरू भन्ने गर्थिन् ...
तर आज उकको अर्कै सान देख्दैछौँ ....
******
○ उहाँलाई लिएर हामी आफ्नो गाउँघर बनु सअद तिर आइ पुग्यौँ ...
त्यति बेला भूमिभरिमा सायद कुनै भुभाग होला....
जो हाम्रो खेती जग्गा भन्दा बढी सुख्खा परेको .. पानी नपरेको र घासफुस र हरियाली नभएको मैले देखेकी होला ...
तर हाम्रा बाख्राहरू प्रतिदिन बिहान त्यही भूमिमा चर्न जान्थिन् र बेलुका फर्केर आउँथिन् ....
अल्लाहको कृपाले हामी दुध दुह्ने गर्थ्यौं ... दूध सके जति खान्थ्यौँ ...
र हामी बाहेक कसैले आफ्नो बाख्राको एक थोपा दूध पनि दुह्न सक्दैन्थ्यो ....
हाम्रा गाउँलेहरू आफ्ना गोठालाहरूलाई भन्थे ...
खै ... तिमीहरू आफ्ना बाख्रा त्यही ठाउँमा किन लैजादैनौ जुन ठाउँमा अबु जुऐबकी छोरीको गेठालाेले आफ्ना बाख्राहरू चराउने गर्छ ? ...
उनीहरू आफ्ना बाख्रा हाम्रै बाख्राको पछि पछि लान्थे ...
तापनि उनका बाख्राहरू भोकै हुन्थे ... एक थोपा दूध दिन सक्थेनन् ...
यसरी हामी अल्लाहको कृपा र उहाँका उपकारहरू पाउँदै थियाैँ यसरी दूध खान पाइने दुइ वर्ष मज्जाले बिते ....
उहाँको दूध छुट्यो ....
यो दुइ वर्ष भित्र उहाँको बढ्ने र हुर्किने अवस्था उहाँकाे उमेरका बच्चाहरू भन्दा भिन्नै थियो ....
दुइ वर्ष काट्दा उहाँ स्वस्थ्य मजबुत र शक्तिशाली किशाेर जस्तो भइ सक्नु भएकाे थियाे ....
******
○ अब हामी उहाँलाई लिएर उहाँकी आमा नेर पुग्यौँ ...
तर हामी उहाँलाई आफू सँगै राख्ने इच्छुक थियौँ ...
साथैमा राख्ने लालसा थियो ...
किनभने उहाँको बरकत र सौभाग्य हामीले देख्दै थियौँ ...
उहाँकी आमासित भेट्दा मैले उहाँलाई भरोसा दिलाएँ....
मैले भनें ...
आफ्नाे नानीलाई हामीसँगै छाेडि दिनुहाेस् ...
त्याे अझै हुर्किन्छ र स्वस्थ्य बन्नेछ ...
मलाई उप्रति माक्काको राेगहरूको डर लागी रहेछ ...
यसरी उनलाई आग्रह गर्दै भरोसा दिँदै हामीसँगै राख्न राजी गर्यौं ....
र उहाँलाई लिएर खुसी खुसी आफ्नो गाउँ तिर फर्क्यौँ ....
******
○ उहाँलाई लिएर फर्केको केही महिना मात्र बितेका थिए ...
एक दिन यस्तो घट्ना घट्यो ...
जसले हामीलाई भयभीत बनायो ...
हामी विचल्लित भयौँ ...
हाम्रो सुख शान्ति भङ्ग भयो ....
एक दिन आफ्नो भाइसँगै केही बाख्रा लिएर निस्किनु भएकाे थियाे ... दुवै बालक ती बाख्राहरू घरको पछाडि नै चराउने गर्दथे ...
केही छिनमा नै उहाँको भाइ दगुर्दै आयो ... र भन्यो ...
त्यो हाम्रो कुरैशी भाइलाई हेर्नुस् ...
उसलाई सेतो लुगा लगाएका दुइ जनाले समातेका छन् ...
उसलाई जमिनमा सुताइ राखेका छन् ...
र उसकाे पेट चिरेका छन् ....
म र मेरा पति बालक भएतिर हतार हतार गयौं ....
उहाँलाई काम्नु हुँदै अनुहारको रङ्ग उडेको पायौं ...
मेरा पतिले उहाँलाई अँगाल्नु भयाे र मैले पनि छातिमा टाँसेँ ....
मैले सोधें ...
बाबुलाई के भयो र ? ...
उहाँले उत्तर दिनु भयो ...
दुइ जना मानिस आए .... सेतो लुगा लाएका... मलाई जमिनमा सुताए ... मेरो पेट चिरे र त्यसमा केही खोज्दै थिए मलाई थाहा छैन त्यो के थियो .... फेरी मलाई छोडेर गए....
हामी बाबुलाई लिएर भयभीत अवस्थामा घर फर्क्यौं ...
आफ्नो झुपडीमा पुग्दा मेरा पतिले आश्रु भरिएका आँखाले मतिर हेर्दै भन्नुभयाे...
यो भाग्यशाली बच्चालाई कुनै यस्तो पीर पर्न सक्छ जाे हामीद्वारा निवारण नहुन सक्ने मलाई डर लाग्दैछ ... तसर्थ यसलाई यसकै परिवारलाई सुम्पिदेऊ.... उनीहरूले नै यसको उत्तम ख्याल राख्न सक्छन् ...
बालकलाई लिएर हामी मक्का पुग्यौँ ....
उहाँकी आमाको घर गयौँ ....
उसकी आमाले हामीलाई आएको देख्दा ....
आफ्नो छोराको अनुहारमा राम्ररी हेरिन् .. फेरी भन्न थालिन् ....
हलीमा तिमी मुहम्मदलाई लिएर किन आएकी हाै ?
तिमी त उसलाई सँगै राख्न अति उत्सुक थियाै ...
आफूकहाँ नै बसाउने प्रवल इच्छा व्यक्त गरेकी थियाै .....
मैले भनें ...
यसको हाडकाड मजबुत भइ सकेका छन्...
हेर्नुस कस्तो किशोर भइ सक्यो त ?
मैले गर्नु पर्ने काम मैले पुरा गरी सकें ...
मलाई समय संजोगको भय लाग्यो ...
तसर्थ मैले तपाईँलाई बुझाइ दिने नै उचित ठानें ....
उनले भनिन् ....
अहँ .... तिमी मलाई सत्य कुरा भन ....
बच्चा फर्काउने यी कारणहरू हुनै सक्दैनन्...
जे तिमी भन्दैछ्यौ ....
यसरी बारम्बार मलाई सोध्न थालिन्... दबाव दिन थालिन् ... विवश भएर मैले सबै घट्ना सविस्तार भनि दिएं ...
उनी शान्त भइन् र भनिन् ...
हलीमा... तिमीलाई ऊ प्रति शैतानको डर लाग्यो क्यारे?
मैले भने ... अवश्य...
उनले जवाफ दिइन् ...
कदापि हुँदैन ....अल्लाह कसम उसमाथि शैतानको केही जोर चल्दैन...
मेरो छोराको अर्कै सान छ ....
उसको केही खास कुरा भनुँ ?
मैले भनेँ ... अवश्यनै...
उनले भनिन् ....
जुन बेला गर्भमा थियो ... मैले देखे मेरो भित्रबाट एउटा प्रकाश निस्केको छ जसले शामको भूमिमा भएका बुस्राका ठुलठुला महलहरूलाई उज्जवल पारेको छ ....
जन्मेको बेला मैले देखेँ ... ऊ आफ्नो दुवै हाथ जमिनमा राखेर जन्मेको छ र मुहार आकाशतिर फर्काएको छ ...
फेरी भनिन् ... ठीक छ ... यसलाई यहीँ छाेड्देउ ... र शान्त मनले घर फर्की जाउ....
अल्लाहले तिमीलाई मेरो र उसको तर्फबाट राम्रो बदला देऊन् ....
म र मेरा पति त्यहाँबाट दुखित मनका साथ ... उसको साथ छुटेका कारण छिद्र मुटुका साथ फक्यौँ ....
हाम्रो बच्चा पनि हामी भन्दा कम्ति दुखित थिएन...
उसकाे सँगिपनि छुटेकाे..थियाे..
*******
○ अतः हलीमा सअदियाले धेरै लामो उमेर पाइन् ...अत्यन्त बुढेसकाल सम्म बाँचिन् ......
अनि त्यही अनाथ बालक जसलाई उनले दूख खुवाएकी थिइन्....
त्यो बालक आज सम्पूर्ण अरबका अगुवा भइसकेको थियाे ...
मानवताको मार्गदर्शक र मनुकुलका सन्देशवाहक बनी सकेको थियाे.... देख्न भ्याइन् .....
उनी उहाँमाथि इमान कबुल गरेर र उहाँमाथि ओर्लिएको पवित्र किताबमाथि आस्था राखेर उहाँका समक्ष हाजिर भइन् ....
उनलाई देख्ने बित्तिकै उहाँको मन खुसीले गदगद भयो....
जोरले भन्न थाल्नु भयो ...
मेरी आमा ... मेरी आमा....
आफ्नो च्यादर जिउबाट उतारेर तल बिछाउनु भयो उनलाई त्यसमाथि बसाउनु भयो... र जति मान सम्मान हुन सक्थ्यो सबै उहाँले गर्नुभयो ...
उहाँका साथीका आँखा दुवै आमा छोरालाई खुसीले ... सौखले र सम्मानले दृष्टिगत गर्दै थिए ....
*******
○ अल्लाहले सुख शान्ति देऊन् वफादार कर्तव्यनिष्ठ मुहम्मदको लागि....
महान अचारणका स्वामीकोलागि ....
साथै अल्लाहले आफ्नो प्रसन्नता बकस गरून हलीमा सअदियालाई.....
महान इश्दूत सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमको धाइआमालाई .....
{प्रस्तुतिः मुहम्मद सुहैल नदवी}
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
No comments:
Post a Comment