●•● बराअ बिन मालिक अन्सारी ●•●
□•□• रजियल्लाहु अन्हु •□•□
००० { प्रस्तुति: मुहम्मद सुहैल नदवी }०००
○○○○○○○
_________________________
○ मैलो जिङ्ग्रिङ्ग कपाल भएको ....
दाउरे जिउ...
सुख्खे हाडको व्यक्ति ...
देख्ने व्यक्तिको दृष्टि उनीमाथि पर्दा ....
उनलाई वेवास्ता गर्दिन्थ्यो ....
तर यस अवस्थामा पनि उनले सयौं शत्रुलाई एक्लै लडाइमा मारेका थिए ....
सेनाको साथमा भएका युद्धहरूबीच शत्रुलाई मासेको कुरालाई यसमा गणना नगर्नुस् .....
ती हुन साहसी ... पराक्रमी ... आक्रमक यौद्धा ......
जसको बारेमा उमर फारूक रजियल्लाहु अन्हुले आफ्ना सबै गभर्नरहरूलाई लेखेका थिए कि ........
यिनलाई कुनै मुसलमान सेनाप्रति पृतनापति नबनाउने.....
सायद आफ्नो आक्रमक स्वभावले गर्दा उनीहरूलाई पनि मृत्युको मुखमा पुर्याइ दिन्छन् भन्ने डर लागेर ...
ती हुन् बराअ बिन मालिक अन्सारी रजियल्लाहु अन्हु....
रसूल सल्लल्लाहु अलैहि वसल्ल्मका विशिष्ट सेवक अनस बिन मालिकका दाजु....
यदि मैले बराअ बिन मालिकका जोखिमपूर्ण कृतिहरूका सबै घटनाहरू वर्णन गर्न चाहें भने धेरै लामो कथा हुन जान्छ होला....
र सयौ पानामा पनि सकिदैन होला....
तसर्थ उनका कृतिमानबाट एउटा कथा मात्र सुनाउन गइ रहेको छु ....
यसै कथाद्वारा बाँकीको अनुमान गर्न सकिन्छ ...
*******
○ यो कथा सुरु हुन्छ रसूल सल्लल्लाहुको निधन र उहाँले महान मित्र अल्लाह सित भेट्नु जानु भएको बेलाको पहिलो क्षणबाट नै ....
किन भने त्यो समयदेखि अरबका समुदायहरू अल्लाहको धर्मबाट समूह समूहमा फर्कन थालेका थिए ...
यस धर्म भित्र जमात जमात गरी प्रवेश भए झैं ....
अन्ततः इस्लाममा मात्र मक्का, मदीना, ताएफ र विभिन्न स्थानका केही समुदाय र जमातहरूमात्र इस्लामको पथमा कायम रहेका थिए....
जसलाई अल्लाहले इमान र आस्थामा अडीग राखी राख्नु भएको थियो, त्यति मात्र ....
*******
○ अबु बक्र सिद्दीक रजियल्लाहु अन्हु यस विनाशकारी घातक उपद्रवको सामु अडीग रही मजबुत पहाडहरू झैँ उभिए.......
र मुहाजिर र अन्सारद्वारा एघार वटा सेनाको समूह तयार पारे .....
यी सबै एघार सेनाका पृतनापतिहरूलाई एघार वटा झण्डा प्रदान गरे ....
सबैलाई अरबका नजिक र दुर्गम क्षेत्रमा धर्मबाट विमुख भएकाहरूलाई सत्यमार्ग र उत्तमबाटो तिर फर्काउनका निम्ति पठाए ....
सीधामार्ग त्यागेकाहरूलाई तरवारको भरमा बाटो दर्शाउनको लागि पनि....
यी मुर्तद अथवा विमुख भएकाहरू मध्ये सबै भन्दा शक्तिशाली यौद्धालु......
र सङ्ख्यामा पनि धेरै भएको बनु हनीफा समुदाय थियो......
झुठो मुसैलमाको समुदाय.....
मुसैलमाको लागि उसको समुदाय र सहयोगीहरू मध्ये चालीस हजार वीर यौद्धाहरू भेला भएका थिए .....
यिनीहरू खास गरी समप्रदायिक नीतिले गर्दा उनका साथमा थिए ....
उसमाथि आस्था भएर भनेको होइन ...
यसैमा कोही कोही मानिसहरू भन्ने गर्दथे ...
म स्वीकार्दैछु मुसैलमा झुठो हो र मुहम्म्द सत्यवान् ....
तर रबीआको झुठो व्यक्ति हामीलाई मुजरको साँचो व्यक्ति भन्दा बढी प्रिय छ....
*******
○ मुसलमानको पहिलो सेना जो इक्रमा बिन अबु जह्लको नेतृत्वमा युद्ध गर्न गएको थियो उसलाई मुसैलमाले पराजित गर्यो ....
उनीहरू पराजित भई रणभूमि छाडेर फिर्ता आए ....
तसर्थ मुसलमानहरूका अमीर अबु बक्र सिद्दीक रजियल्ल्हु अन्हुले हज्रत खालिद बिन वलीदको नेतृत्वमा अर्को सेना पठाए .....
त्यस सेनामा अन्सार र मुहाजिर मध्ये ठुलठुला सहाबीहरू समावेश गरेका थिए ...
उनीहरूकै अग्रिम दलमा बराअ बिन मालिक अन्सारी र अन्य केही पौरुषार्थी मुस्लिम यौद्धाहरू पनि थिए ....
*******
○ दुवै सेनाको मुठभेड नज्दमा पर्ने यमामाको रणभूमिमा भयो ....
केही छिनमा नै मुसैलमा र उनका साथीहरूले युद्ध जित्ने स्थितिमा पुगे ....
मुस्लिम सेनाको पाइला मुनिको भुइँ खस्कने अवस्थामा पुग्यो ....
उनीहरू आफ्नो ठाउँबाट पछाडी हट्न बाध्य भए ....
दुस्मन सेनाहरू मुसलमानका सेनापति खालिद बिन वलीदको खेमा सम्म आइ पुगे ....
खेमालाई उखेलिदिए ...
उनकी पत्नीलाई मार्न तत्पर थिए तर उनीहरू मध्येको एक जनाले उनलाई शरण दिए पछि उनी जोगिइन् ...
त्यो बेला मुसलमानहरूले ठुलो खतरा महसुस गरे ....
उनीहरूलाई बोध भयो कि यदि उनीहरू आज मुसैलमाको सेनाद्वारा पराजित भए भने फेरी कहिल्यै पनि इस्लामको उत्थान हुनेछैन ....
र कहिल्यै पनि अरबको द्वीपमा एकल अद्वितीय अल्लाहको उपासना हुने सम्भव छैन .....
खालिद बिन बलीदले आफ्नो सेना तर्फ ध्यान दिए ...
उनीहरूलाई पुनः व्यवस्थित गरे ....
मुहाजिरहरूलाई अन्सारबाट छुटाए ...
गाउलेहरूलाई शहरीहरूबाट अलग गरे ...
हरेक परिवारका सदस्यलाई एउटा झण्डा मुनि भेला गरे ...
यसरी युद्धमा हरेकको पौरख्याइलाई हेर्न सकिन्छ ...
र कुन ठाउँमा मुसलमान कम्जोर हुँदैछन् भन्ने कुरा पत्ता लगाउन सरल हुनेछ भनेर....
*******
○ फेरी दुवै सेना बीच घमासानको युद्ध सुरु भयो ....
मुसलमानहरूको युद्ध मध्ये कहिले पनि यस्तो युद्ध भएकै थिएन ...
मुसैलमाको समुदाय र सहयोगीहरू पनि रणभूमिमा पहाड झैं उभि रहे ...
आफ्ना हजारौं मानिस मारिए पनि उनीहरूले केही पर्वाह गरेनन् ...
मुसलमानहरूले पनि वीरता र साहसको यस्तो कृति कायम गरे कि.....
यदि यसलाई कुनै कवितामा उल्लेख गरिन्थ्यो भने त्यो वीरगाथा मध्ये एउटा अदभुत काव्य बन्न पुग्थ्यो होला ....
यो साबित बिन कैस हुन् .....
अन्सार समुदायका ध्वजावाहक....
शरीरमा तेल मल्छन् ... कफन (कात्रो) ओढ्छन् ...
आफूलागि भुइँमा एउटा खाल्डो खन्छन् ....
घुँडा सम्म छोप्ने गरी त्यस भित्र उभिन्छन् ...
आफ्नै ठाउँमा अडिग रही आफ्नो झण्डाको रक्षा गर्दै पराक्रमीको परिचय दिँदै शहीद भएर जमिनमा ढल्छन् ....
यो जैद बिन खत्ताब हुन् .....
उमर बिन खत्ताब रजियल्ल्हु अन्हुमाका भाइ ....
मुसलमानहरू बीच कराउँदै भन्छन् ....
हे मुसलमानहरू हो ... आफ्नो दाँतमाथि दाँत मजबूतीसाथ जमाउ ...
शत्रुहरूलाई मार्दै जाउ .. र अगाडी बढदै जाउ ...
हे मानिसहरू .... म यस पछि एउटा शब्द पनि बोल्दिन ....
या त मुसैलमा पराजित हुन्छ ... कि म अल्लाह तआला समक्ष पुग्छु .... र आफ्नो प्रमाण पेश गर्नेछु ....
त्यस पछि शत्रुमाथि अक्रमण गर्न थाले ....
र युद्ध गर्दा गर्दै शहीद भए .....
यो अबु हुजैफाले मुक्त गरेका दास सालिम हुन् .....
मुहाजिरहरूको झण्डा बोकेका छन् ....
उनका समुदायले उनी प्रति कम्जोर हुने अथवा साहस न देखाउन सक्ने भय व्यक्त गर्दै भन्छन् ....
हामीलाई तिमीद्वारा केही नराम्रो हुने भय लाग्दैछ ....
उनले उत्तर दिँदै भन्छन् ....
मद्वारा यदि तिमीहरूमाथि केही कलङ्क आयो भने म कुर्आन याद राख्ने एउटा अगतिलो व्यक्ति हुनेछु ...
उनले पनि साहसका साथ शत्रुमाथि आक्रमण गरे र युद्ध गर्दै शहीद भए ....
तर यिनीहरू सबैको साहस र पौरख बराअ बिन अजिबको साहसको दाँजोमा कम्ति नै छ.....
उनको कथा यस्तो रहेको छ ...
जब खालिद बिन वलीदले रण जमेको देखे ...
उनले बराअ बिन मालिक तिर फर्केर भने .....
हे अन्सारी जवान .... शत्रु तिर ध्यान देऊ...
तसर्थ बराअ बिन मालिकले आफ्नो समुदाय अन्सार तिर फर्केर भन्न थाले ...
हे अन्सारका समूह ..... तिमी मध्ये कसैले मदीना फर्कने विचार नगर ...
आज पछि तिमीहरूकालागि मदीना रहेन ...
अहिले तिमीहरूको लागि अल्लाह मात्र हुनुहुन्छ...... या त स्वर्ग ....
यो भनेर शत्रुहरूमाथि आक्रमण गर्न थाले ...
उनका समुदायले पनि उनका साथ आक्रमण सुरू गरे ....
शत्रुका दलका दल फर्काउन थाले ...
अल्लाहका दुस्मनका घाटी रेटन थाले ....
उनीहरूका तीव्र आक्रमणले गर्दा मुसैलमा र उनका साथीहरूका पाइला डगमगाए ...
उनीहरू बगैँचामा शरण लिन बाध्य भए ....
त्यसै बगैँचालाई पछि इतिहासमा मृत्युको बगैँचाको सँज्ञाद्वारा चिनिएको छ ....
त्यो दिन त्यस भित्र असङ्ख्य मानिसहरू मारिएका कारणले गर्दा ....
*******
○ मृत्युको यो बगैचा धेरै फराकिलो ठाउँ र अग्लो पर्खालले घेरिएको बगैँचा थियो ....
त्यहाँ मुसैलमा र उनका हजारौँ सहयोगी सेनाहरूले द्वार बन्द गरे ....
बगैँचाको अग्लो हाता भित्र आफूलाई सुरक्षित बनाए ....
र यसको भित्री भागबाट मुसलमाहरूमाथि तीरको वर्षा गर्न थाले ....
यो तीरहरू बर्षाको झरी जस्तै मुसलमानहरूमाथि बर्सने गर्थे...
यस बखत मुसलमानका साहसिलो र बहादुर यौद्धा बराअ बिन मालिक अगाडि आएर भने ....
हे साथी हो .... मलाई एउटा ढालमाथि राख...
र ढाललाई आफ्ना भालाहरूले उचाल.....
र मलाई बगैँचाको ढोका नेर भित्र फ्याँकि दिऊ ...
या त म प्राण त्यागेर शहीद हुन्छु ..
या तपाईँहरूको लागि ढोका खुलाउन सफल हुन्छु .....
*******
○ आँखा झिम्कियाउँनै जतिमा नै उनी एउटा ढालमाथि बसे .....
उनी पात्लो शरीरका मानिस थिए ....
तुरन्त दशौँ भालाहरूले उनलाई उचालेर मृत्युको बगैँचामा मुसैलमाका सेनाका हजारौँ हजार शत्रुहरूको बीचमा फाली दिए ....
उनी पनि उनीहरू भित्र चट्याङ खसे झै बज्रे ....
उनीहरूसित बगैँचाको ढोका नजिकै युद्ध गर्न थाले ....
तरवारले उनका शिर काट्न थाले .....
यसरी दस जनालाई मारेर उनी ढोका खोल्न सफल भए ....
उनको शरीर माथि तीर र तरवारका असी भन्दा बढी घाउ भएका थिए .....
मुसलमानहरू मृत्युको बगैँचातिर लम्किए ....
त्यसको ढोकाबाट पनि र घेरामाथिबाट पनि ....
त्यसको हाता भित्र लुकेका र शरण लिएका हजारौं धर्मविरोधिहरूको घाँटीमा तरवारका प्रहार गरे ....
यसरी त्यो दिन उनीहरू मध्ये बीस हजार जति मारिए ....
मुसैलमा पनि त्यहाँ फेला पर्यो ...
उसलाई पनि उनीहरूले समाप्त पारे .....
*******
○ बराअ बिन मालिकलाई त्यहाँबाट उठाइएर बासस्थान तिर लगियो ....
खालिद बिन वलीद रजियल्लाहु अन्हुले आफ्नो निगरानीमा एक महिना सम्म उनको उपचार गराए .....
यसरी उनी अल्लाहको कृपाले निको भए ....
उनकै हातद्वारा अल्लाहले मुसलमान सेनालाई विजय बनाउनु भएको थियो
*******
○ मृत्युको बगैँचामा बराअ बिन मालिकलाई शहादतको अवसर प्राप्त नभए .......
तापनि उनी सधै शहीद हुने कामना गर्दै थिए ...
आफ्नो यो अमूल्य चाहनाको परिपूर्ति र रसूल सल्लल्लाहु अलैहि वसल्ल्म सित भेट गर्ने अभिलाषा बोकी ......
सधैँ एक युद्ध पछि अर्को युद्धमा आफ्नो कृतिमान खडा गर्दै पौरख्याइको प्रदर्शन गर्दै बसे ....
जबसम्म फारसको एउटा सहर तुस्तर विजय गर्ने दिन आइ पुग्यो .....
फार्सीहरू त्यहाँको एउटा अग्लो मजबुत किल्ला भित्र किल्लाबन्दी गरेका थिए ....
मुसलमानहरूले उनीहरूको घेराबन्दी हाले ...
किल्लालाई यसरी घेरे कि मानौं हातमा कङ्गनाले घेरेको रहेछ ...
जब घेराबन्दी लम्बियो ...
किल्लाभित्र शरण लिएका फार्सीहरूलाई मर्का पर्न गयो ...
उनीहरू किल्लाको पर्खालको माथिबाट फलामको सिक्री झुन्डयाउन थाले....
ती सिक्रीहरूमा इस्पातको अङ्कुश लगाइएको थियो ....
आगोमा तताएर अगुल्टो झैँ बनाएर ...
ती अङ्कुशहरू मुसलमानहरूको शरीर भित्र गाँसिन्थ्यो र टाँसिन्थ्यो ....
शत्रुहरूले उनीहरूलाई जिउँदै वा मृत अवस्थामा माथि तिर तानिन्थे ....
त्यही अङ्कुशहरू मध्ये एउटा अङ्कुश बराअ बिन मालिकका भाइ अनस बिन मालिकलाई पनि टाँसियो ...
बराअले उनलाई देख्ने वित्तिकै किल्लाको पर्खालमा उफ्रिए ...
र उनका भाइलाई तानीरहेको सिक्रीलाई हातले समाते ....
आफ्नो भाइको शरीरबाट अङ्कुश निकाल्ने प्रयास गर्न थाले ....
यस प्रयासमा उनका हात पनि पोलियो र धुँवा निस्कन थालियो ...
तर यसको परवाह नगरी उनीले भाइलाई बचाएर नै छाडे .....
तर अन्तमा हातको सबै मासु पोलिएर हाड मात्र बाँकी रह्यो र उनी जमिनमा ढले ....
यसै युद्धमा बराअ बिन मालिकले अल्लाहसित आफू शहादत र वीरगति प्राप्त गर्ने प्रार्थना गरेका थिए ...
अल्लाहले उनको प्रार्थनालाई स्वीकार गर्नु भयो ....
युद्धमा एउटा साहसी यौद्धाको प्रमाण दिँदै .....
अन्ततः अल्लाह तअलालाई भेट गर्ने अभिलाषा बोकी रणभूमिमा शहीद भएर ढले ....
*******
○ अल्लाह तअलाले स्वर्गमा बराअ बिन मालिको अनुहार प्रफुल्ल् बनाऊन् ....
आफ्ना नबी सल्लल्लाहु अलैहि वसल्ल्को सँगत प्रदान गरी उनका मन शान्त पारून् ....
उनी सित प्रसन्न होऊन् र उनलाई पनि प्रसन्न पारून् .....
(प्रस्तुति: मुहम्मद सुहैल नदवी)
¤¤¤¤¤
