कादयानी काे हुन्?१

 

कादयानियतः इस्लाम र मुहम्मदी सन्देश विरूद्ध एक विद्रोह

लेखकः मौलाना सैयिद अबुल हसन अली नदवी (रह)

अनुवादः मुहम्मद सुहैल नदवी

भाग (१)

म यस लेखमा एउटा यस्ताे विषयमाथि कुरा गर्न गइ रहेकाे छु जाे विश्वभरि रहेका हरेक मुसलमानकाे ध्यानकाे केन्द्र बन्ने योग्य छ । किन भने याे विषय इस्लामकाे माैलिक आस्थासंग बाँधिएकाे छ । यदि यस सन्दर्भमा ढिलासुस्तिकाे व्यवहार अपनाइयाे भने भविष्यमा सम्पूर्ण इस्लामी जगत र इस्लामी व्यवस्थाकाे लागि एउटा खतरापूर्ण समस्या बन्न सक्छ त्यति बेला यसकाे समाधान खाेज्न सहज र सरल न होला ।

हालकाे समयमा केही यस्ता घटनाहरू घटेका छन् जसले गर्दा कादयानी समस्याप्रति पढेलेखेका मानिसहरूकाे ध्यानकार्षण भएकाे देखिन्छ र कादयानी समस्या जसलाई मानिसहरू बिर्सदै गइ रहेका थिए पुनः महत्वकाे केन्द्र बन्न पुगेको छ । कयौं पढालेखा मानिसहरूले अचम्मित भएर के कादयानी समस्या मुस्लिम समुदायको काे ध्यानकाे केन्द्र बन्न पर्ने गरि महत्त्वपूर्ण बनी सकेको हो र भनेर सोध्छन ? हजुर ! याे समस्या आफनाे गम्भीरताकाे हिसाबले त्यति महत्वपूर्ण अवश्य नै बनी सकेकाे छ ।

मुस्लिम बुद्धिजिवीहरूले याे समस्या प्रति गम्भीर हुनु स्वभाविकै देखिन्छ । किन भने मुसलमानकाे अस्तित्व र उनकाे भविष्यकाे लागि याे एउटा दुःखद समस्या हाे । धेरै जसाेलाई यसकाे जटिलताकाे बाेध छैन , मुस्लिम समाजसंग यसकाे विशेष सम्बन्धबारे ज्ञान पनि छैन । याे विभेद कुनै जमाती भिन्नता, क्रुरविचार अथवा धार्मिक पक्षपातकाे कुराे नभई विशुद्ध इस्लामी जरूरत र मुसलमानकाे जीवनपद्धतिसंग गाँसिएकाे रहेछ ।

आउनु होस् । यसलाई हामी ऐतिहासिक र शास्त्रीय तथ्यकाे आधारमा हेराैँ ।

ऐतिहासिक र शास्त्रीय सबुत अनुसार याे कुरा प्रमाणित भइ सकेकाे छ कि कादयानियत वा कादयानिज्म, अँग्रेज साम्राज्यकाे काेखबाट जन्मेकाे हाे । उन्नाइसाैं शताबदीकाे प्रथम चाैथाइमा भारतमा प्रख्यात तथा प्रसिद्ध मुजाहिद सैयद अहमद शहीद (१२४६ हि.) ले अँग्रेजहरू विरूद्ध जिहादकाे जुन अभियान थालेका थिए त्यसकाे फलस्वरूप मुसलमानहरूमा जिहाद र बलिदानकाे आगाे सल्कन सुरू भएकाे थियाे, उनीहरूकाे मनमा इस्लामी अभिमानता , साहस र जाेस उत्पन्न भएकाे थियाे र उनीहरू हजारौँकाे सङ्ख्यामा उनकाे झण्डा मुनि जम्मा भएका थिए । तिनिहरूकाे क्रियाकलाप अँग्रेज साम्राज्यकाे लागि जोखिमपूर्ण बन्न पुग्याे । सूडानमा शैख अहमद सूडानीले जिहाद र मेह्दवियतकाे घाेषणा गरे जसले गर्दा त्यहाँ अँग्रेजकाे शासन हल्लिन पुग्याे । उनीहरूलाई थाहा थियाे यदि याे आगाे यसरी नै सल्किदै जाने भयाे भने पछि कसैद्वारा यसलाइ नियन्त्रणमा ल्याउन सम्भव हुने छैन । उता इजिप्टमा पनि सैयद जमालुद्दीन अफ्गानीकाे इस्लामिक एकताकाे आहवानलाई मुस्लिम वर्गमा स्वीकार्य हुने र बढदै जाने अवस्था देखियो । उनीहरूलाई यी सबै खतराकाे अभास भयाे । किनभने उनीहरूले मुसलमानकाे स्वभाव र विचारधारामा विशेष अध्ययन गरेका थिए, उनीहरूलाई राम्ररी ज्ञान थियाे कि मुसलमानकाे स्वभाव धार्मिक हुन्छ, धर्मद्वारा नै उनीहरूलाई उत्तेजित गर्न सकिन्छ र धर्मकै नाम लिएर उनीहरूलाई शिथिल पार्न सकिन्छ । मुसलमानहरूकाे धार्मिक मानसिक्ता र भावनामाथि नियन्त्रण गरी मात्र मुसलमानहरूमाथि नियन्त्रण गर्न सकिन्छ । उनीहरूकाे स्वभावमा परिवर्तण ल्याउन धर्म भन्दा अरूकुनै वस्तु विशेष सुहाउने हुँदैन । याे मन्साय बाेकेर अँग्रेज साम्राज्यले मुसलमानहरू मध्ये एक जनालाई विशेष धार्मिक उपनामद्वारा उत्पत्ति गर्ने निर्णय गरे यसकाे उद्देश्य थियाे, मुसलमानहरू आस्थाकाे नामद्वारा त्यस व्यक्तिकाे वरिपरि जम्मा हाेउन र त्याे व्यक्तिले तिनीहरूलाई राज्यकाे वफादारी निमित्त यस्ताे पाठ पढाओस् जसले गर्दा तिनीहरूप्रति साम्राज्यलाई कुनै खतरा महसुस नहाेस् ।

क्रमशः