अन्तिम दूतका साथीहरूको जीवन चित्रका केही झझल्को - २९

֍֍֍ अबुद्दर्दाअ्र  उवैमिर बिन मालिक खज्रजी֍֍֍

●●● रजियल्लाहु अन्हु ●●●

प्रस्तुतिः मुहम्मद सुहैल नदवी

֍֍֍֍֍

֍ उवैमिर बिन मालिक खज्रजी जो अबुद्दर्दाअ्को नामद्वारा परिचित थिए ...

रातिको भरपुर निन्द्रा लिएर ब्युँझिए ..

आफ्नो घर भित्र एउटा उच्च स्थानमा राखिएको मूर्तितिर गए ..

उसको दर्शन र अभिवादन गरे ...

उनको आफ्नै पसलमा भएको सबै भन्दा बहुमूल्य बासना त्यसलाई दले ...

तत्पश्चात हिजै यमनबाट फर्केर आएका ....

एउटा मित्र व्यापारीले उनलाई उपहारमा प्रदान गरेको ...

एउटा बहुमूल्य नयाँ रेसमी लुगा ओढाए ... 

सूर्यको गोलो चक्र, माथि चुलिए पछि ..

अबुद्दर्दाअ् घरबाट निस्केर आफ्नो पसलतिर गए ...

त्यतिखेर यस्रिबको गल्ली सडक मुहम्मदﷺका अनुयायीहरूको घुइँचोले गर्दा भरिएका थिए ...

तिनीहरू बद्रबाट फर्किएर आउँदै थिए ...

उनीहरूको अगाढी-अगाढी कुरैशका बन्दी बनाइएका मानिसहरूको एउटा ठूलो समूह पनि जाँदै थियो ...

यो सबै देखेर पनि उनले वेवास्ता नै गर्छन् ...

तर केही छिन पछि आफ्नै समुदाय खज्रजका एउटा युवानिर पुगेर अब्दुल्लाह बिन रवाहाको बारेमा सोध्दछन् ...

“ उनले बद्रको युद्धमा सराहनीय भूमिका निर्वाह गरेका रहेछन् ...

र सकुशल लब्धकाम फर्केका रहेछन् ” ....

त्यो युवाले यसो भन्दै उनलाई आश्वासन दिए ...

अब्दुल्लाह बिन रवाहाको बारेमा अबुद्दर्दाअले चिन्तापूर्वक प्रश्न गर्दा ....

त्यस तरूणलाइ अचम्मित तुल्याएन ....

सबै जनालाई उनको र अब्दुल्लाहको बीच घनिष्ठ मित्रताको सम्बन्ध बारे राम्ररी थाहा थियो ...

अबुद्दर्दाअ् र अब्दुल्लाह बिन रवाहा जाहिलियत (अज्ञानता) कालमा नै घनिष्ठ मित्र थिए ....

इस्लाम आए पश्चात् अब्दुल्लाह बिन रवाहाले उसलाई अँगाले ..

तर अबुद्दर्दाअ्ले स्वीकार गर्न मानेनन् ....

तापनि दुवै जनाबीचको दृढ सम्बन्धलाई कमजोर गर्न पाइएन ...

अब्दुल्लाह बिन रवाहा पटक पटक उनलाई भेट्ने गर्थे ...

उनलाई इस्लामको निम्तो दिने गर्थे ...

उसमा प्रवेशको लािग उनलाइ रुची दिलाउँथे ...

र उनको उमेरका प्रत्येक दिन मुश्रिक हुने अवस्थामा बितीरहेकामा खेद प्रकट गर्ने गर्थे ...

֍֍֍֍֍

֍ अबुद्दर्दाअ् आफ्नो पसल पुगे ...

आफ्नो अग्लो कुर्सीमा पलेँटी मारेर विराजमान भए ...

र किन बेच गर्न थाले ...

नोकर चाकरलाई अह्राउने र मनाही गर्ने काम सुरु भयो ..

त्यतिखेर उनको घरभित्र के घटित भएको छ ..

उनलाई रत्तिभर थाहा भएन ...

किन भने उही समयमा अब्दुल्लाह बिन रवाहा आफ्नो घनिष्ठ मित्र ..

अबुद्दर्दाअको घरमा प्रवेश गरेका थिए ...

उनीले एउटा अर्कै नियतले आएका रहेछन् ...

उनले घरको ढोका खुल्ला छ, देखे ..

दर्दाअकी आमालाई आँगनमा कुनै काममा व्यस्त रहेको देखे ...

उनलाई सम्बोधन गर्दै उनले भने ...

हे अल्लाहकी दासिनी ... तपाईँमाथि अल्लाहले दया गरून् ..

तपाईँमाथि पनि दया होस् ... हे अबुद्दर्दाअका साथी ...

उनले जवाफ फर्काइन् ...

अबुद्दर्दाअ कता छन् नि ?

उनले सोधे ..

आफ्नो पसलमा जानु भएको छ र छिटो नै फर्कनु हुन्छ ..

उनले जवाफ दिइन् ..

घर भित्र प्रवेश गर्न अनुमति छ ? ...

उनले घरमा बस्न अनुमति प्राप्त गर्दै भने ...

स्वागत छ पधार्नुस् .. 

उनले स्वागत गर्दै भनिन् र बाटो छोडि दिईन् ...

तत्पश्चात आफ्नो कोठा भित्र पसेर ...

घरको मर्मत र दैनिक कार्य र बालबच्चाको हेरचारमा लागिन् ...

֍֍֍֍֍

֍ अब्दुल्लाह बिन रवाहा त्यस कोठाभित्र प्रवेश गरे ...

जसमा अबुद्दर्दाअले आफ्नो मूर्ति राख्ने गर्दथे ...

र आफूसाथ बोकेर ल्याएको बन्चरो निकाले ...

मूर्तितिर गएर त्यसलाई टुक्रा टुक्रा पार्न लागे 

साथै यो पनि भन्दै गए ...

प्रत्येक वस्तु जो अल्लाह अतिरिक्त पुकारिन्छ, मिथ्या हो ...

प्रत्येक वस्तु जो अल्लाह अतिरिक्त पूकारिन्छ, मिथ्या हो ...

त्यसलाई टुक्रा टुक्रा पारेर घरबाट निस्किगए ...

֍֍֍֍֍

֍ उम्मे दर्दाअ् कुनै काम परेर त्यो कोठामा गईन् ..

जसमा त्यो मूर्ति राखिएको थियो ...

मूर्तिलाई टुक्रैटुक्रा देखेर स्तब्ध भईन् ...

उनले मूर्तिको शरीरका अँङ्गहरूलाई यताउता भुइँमा छरिएको देखेर आफ्नो दुवै गालामा आफ्नै हातले चुट्दै ..

भन्न थालिन् ..

हे रवाहाका छोरा ! ... तिमीले मलाई   मार्ने भयौ  ..

हे रवाहाका छोरा तिमीले मलाई बर्बाद गरि दियौ ...

֍֍֍֍֍

֍ केही छिनमा अबुद्दर्दाअ पनि आफ्नो घर फर्के ..

उनले बुढीलाई मूर्तिको कोठाको द्वारमा बसेको देखे ..

उनी रुँदै कराउँदै थिइन् ....

उनको अनुहारबाट डर र भयको चिन्ह प्रस्ट देखिन्थ्यो ...

उनले सोधे ...

के विपदा पर्यो ..

उनले जवाफ दिईन् ..

तपाईंको साथी अब्दुल्लाह बिन रवाहा तपाईं नभएको बेला आएको थियो ...

र उसैले तपाईंको मूर्तिको यो दुर्गति बनाएको छ ...

उनले पनि मूर्तिलाई हेर्दा उसलाई धुजैधुजा पाए ..

रीसले चुर भए ..

र प्रतिशोधमा उफ्रिए ...

तर एक छिनमै क्रोध शान्त भयो ..

बितेको घटनामा विचार गर्न थाले ..

मनमनै भन्न लागे ..

यदि यस मूर्तिमा केही पनि सद्गुण भएको भए 

उसले आफू नै आफ्नो रक्षा गर्न सक्थ्यो होला ....

अनि त्यही बेला अब्दुल्लाह बिन रवाहातिर गए ..

र दुवै जना सँगै मिली रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमको जुनाफमा हाजिर भए ..

उनले अल्लाहको धर्म भित्र प्रवेश गर्ने घोषणा गरे ...

उनी आफ्नो टोलमा इस्लाम ल्याउने अन्तिम व्यक्ति थिए ...

֍֍֍֍֍ 

֍ तर प्रथम क्षणदेखि नै अबुद्दर्दाअ्ले अल्लाह र उहाँका रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लममाथि यस्तो ईमान ल्याए ...

जो उनको अस्तित्वको कण कणमा समावेश भइ सकेको थियो ...

जुन उत्तम काम उनीद्वारा गर्न रहेका थिए ..

ती प्रति अत्यन्त खेद प्रकट गर्ने गर्थे ...

उनका साथीहरू जसरी अल्लाहको धर्मलाई अध्ययन गर्ने .. अल्लाहको किताबलाई कण्ठस्त गर्ने र ईशभय र उपासनामा जति परिपूर्ण भइ सकेका थिए ...

र आफ्नो अन्तिम दिनको लागि अल्लाहसमक्ष उत्तम कर्महरू जम्मा गरी सके थिए ..

तिनमा गहन विचार गर्न लागे ...

उनीद्वारा गर्नु पर्ने कार्यहरूको परिपूर्तिको निम्ति कडा मिहिनेत गर्ने निश्चय गरे ...

यसरी दिनभरिको थकानसंगै रातभरिको थकानलाई जोडने निधो गरे ...

सायद यसरी नै यात्रुदललाई भेट्ने सकिन्छ  ..

र उनीहरूलाई पछ्याउन पाइन्छ होला ...

तसर्थ उनी वैरागी समान उपासनामा व्यस्त भए ...

प्यासा व्यक्ति जस्तै विद्यातिर लम्के ...

अल्लाहको किताबको शब्द शब्द कण्ठस्थ गर्दै ...

र त्यसको आयतहरूको मनार्थमा गहिरो अध्ययन गर्दै ..

त्यसैमा दिनरात बिताउने थाले ...

उनले विचार गरे ...

यो व्यापारले मेरो उपासनाको  आनन्दमा बाधा बन्दैछ ..

र ज्ञानको आर्जनको लागि सभामा सहभागी हुनबाट वञ्चित पार्दैछ ...

तसर्थ उनले नि:संकोच र निःशोक भएर व्यापारलाई त्यागी दिए ...

एक जनाले उनलाई यसबारेमा सोध्दा उनले उत्तर दिए ...

म रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लममाथि विश्वास गर्नु अघि  एउटा व्यापारी थिएँ ...

मुसलमान भए पछि मैले व्यवसाय र उपासनालाई सँगै निर्वाह गर्न खोजे ...

तर मैले चाहेको जस्तो हुन सम्भव भएन ..

अनि मैले व्यवसायलाई त्यागेँ ..

र उपासनामा नै ध्यान दिएँ ...

त्यो अस्तित्वको कसम .. 

जसको अधिनमा अबुद्दर्दाअ्को प्राण छ ..

मलाई यो पनि मन पर्दैन ..

कि मस्जिदको ढोका नजिक मेरो कुनै पसल होस् ..

एक बखतको पनि नमाज नछुटोस् ..

र मेरो किन बेच पनि हुने होस् ...

अनि हरेक दिन मलाई तीन सय असर्फी फाइदा हुने होस् ..

प्रश्नकर्तातिर उनले एक पटक हेरर यो भन्न लागे ..

म यो कुरा कदापि भन्दिनँ ..

कि अल्लाहले व्यापारलाई वर्जित गर्नु भएको छ ..

तर म ती मानिसहरू मध्ये एउटा व्यक्ति हुनु बढी प्रिय रुचाउँछु ..

जसलाई व्यापार व्यवसायले अल्लाहको ध्यानबाट रोक्न सक्दैन ...

֍֍֍֍֍

֍ अबुद्दर्दाअ्ले मात्र व्यापारलाई त्यागेको थिएनन् ..

उनले त संसारलाई नै त्यागि दिएका थिए ..

संसारिक मोहमाया र  सोभा सजावटबाट नै मुख फर्काइ सकेका थिए ..

संसारबाट कम्मर सीधा राख्नको लागि एक गाँस खाना ..

र जिउ छोप्नको निमित्त एउटा पुरानो लुगामा मात्र निर्भर थिए ...

एक चिसो र कठ्याङ्गिने रातमा ..

उनको घरमा केही पाहुनाहरू आए ...

उनीहरूको लागि उनले तातो खाना पठाए ..

तर ओढ्नकोलागि कुनै सिरक पठाएनन्..

उनीहरू सुत्ने बेला आपसमा सिरकको बारेमा सल्लाह गर्न थाले ...

एक जनाले भन्यो ..

म गएर कुरा गर्छु ...

अर्कोले भन्यो ..

छाड देऊ ..

तर उसले न मानेर जान खोज्यो ..

उनको कोठाको ढोकामा उभिए ..

तर उसले उनलाई सुतेको देखे ..

उनकी पत्नि नजिकै बसेकी थिइन् ...

तर दम्पतिको शरीरमाथि कुनै पनि लुगा रहेको थिएन  ..

जसले उनीहरूलाई गर्मी वा चिसोबाट जोगाउन सक्थ्यो ...

त्यस व्यक्तिले अबुद्दर्दाअ्लाई भन्यो ...

तपाईँलाई पनि हामी जस्तै सुतेका देखि रहेका छौं ....

तपाईँको सरसामान कता छ त खोइ ?

उनले जवाफ दिए ..

हाम्रो एउटा अर्को घर पनि छ ..

हामीले जति समानहरू जम्मा गर्छौं त्यहाँ तुरन्त पठाइ दिन्छौं ...

यदि यस घरमा कुनै समान हुन्थ्यो भने ..

तपाईँहरूतिर अवश्य पठाएका हुन्थ्यौँ होला ...

साथै त्यस घर तिर जाने जो बाटो छ ..

त्यो ठाडै उकालो छ ....

त्यो बाटोमा बढी भार लिएर जानु भन्दा कम्ति भार नै वेश हुन्छ ...

यसरी हामीले सजिलै सित उता पुग्नको लागि ..

अहिले देखि भार कम्ति गरि रहेका छौ ...

यसरी पुग्न सजिलो हुनेछ ..

त्यस पछि त्यस व्यक्तिलाई सोधे ..

तिमीले मेरो कुरा बुझ्यौ ? ..

उसले उत्तर दियो ..

अँ .. मैले बुझी सकेँ ..

अल्लाहले तिमीलाई उत्तम प्रतिफल दिऊन् ...

֍֍֍֍֍ 

֍ उमर फारूक रजियल्लाहु अन्हुको शासनकालमा ...

उनले अबुद्दर्दाअ्लाई शाममा गभर्नरको जिम्मेवारी दिन खोजे ...

तर उनले अस्वीकार गरे ...

उनले बारम्बार दवाउ दिँदा उनले भने ...

यदि तपाईँले मलाई उनीहरूलाई ..

आफ्ना पालनकर्ताको किताब पढाउन ..

आफ्ना रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमका नियमहरू सिकाउन ...

र उनीरूलाई नमाज पढाउने निमित्त पठाउन चाहनु हुन्छ भने म गइ हाल्छु ...

उमरले यो कुरा स्वीकार गरे ..

अनि उनी दिमश्कतिर लागे ..

उता पुगेर उनले मानिसहरूलाई धनसम्पत्तिको प्रलोभनमा रहेका देखे ..

सबैलाई सांसारिक आनन्दमा मग्न पाए...

यो अवस्था देखेर उनी भित्री मनले त्रसित भए ..

तसर्थ जनसमुदायलाई मस्जिदमा भेला हुन आह्वान गरे ...

मानिसहरू मस्जिदमा भेला भए पछि उनले उनीहरूलाई सम्बोधन गर्दै आफ्नो भाषण सुरु गरे ..

उनले भने ..

हे दिमश्कवासी हो ..

तिमीहरू मेरा धार्मिक भाइ बन्धु हौ ....

बसाइमा छिमेकी हौ ...

र शत्रुहरूप्रति सहयोगी पनि ...

हे दिमश्कवासीहरू ! ...

तिमीहरूलाई मबाट प्रेम गर्न र मेरो उपदेश ग्रहन गर्न कसले रोकेको छ ....

म तिमीहरूद्वारा केही माँग्दिन ...

मेरो उपदेश तिमीहरूको लागि हुन्छ ..

तर मेरो खर्चापानी अरूको जिम्मा हुन्छ ..

मैले हेरी रहेको छु ..

तिम्रा विद्वानहरू संसारबाट जाँदैछन् ..

तर तिमी मध्ये अनपढहरू केही सिक्दैनन् ...

म देख्दै छु ..

अल्लाहले जुन कुराको जिम्मा लिइ सक्नु भएको छ ..

तिमीहरू त्यसैमा व्यस्थ भएका छौ ...

र जुन कुरालाई गर्न आदेश दिनु भएको छ ..

त्यसलाई तिमीहरूले वेवास्ता गरेका छौ ....

म देख्दै छु ..

तिमी जुन कुरा खाँदैनौ त्यसैलाई जम्मा गरि रहेका छौ ...

जुन घरमा बस्ने छैनौ त्यसैलाई बनाउने प्रयासमा छौ .....

तिमीहरू त्यसको चाहनामा छौ जहाँ पुग्न सम्भव नै छैन ...

तिमी भन्दा पहिलेका समुदायहरूले पनि जम्मा गरेका थिए ...

उनीहरूले पनि आशा गरेका थिए ...

तर केही दिनमा नै उनीहरूले जम्मा पारेका वस्तुहरू बिग्रिए ...

उनीहरूको आशा, आशा नै रह्यो ...

चिहान उनीहरूको घर बन्यो ...

यो आदको समुदाय ... हे दिमश्कवासी हो ...

तिनीहरूले भूमिलाई धनसम्पत्ति र संतानले भरिपूर्ण बनाएका थिए ...

तर आज आद समुदायले छोडेका बस्तुहरू कसले मसित दुइ दिर्हममा किन्छ ? ...

यो सुनेर मानिसहरू रुन कराउन थाले ..

उनीहरूको रुवाइको आवाज मस्जिद बाहिर पनि सुनि रहेको थियो ....

֍֍֍֍֍. 

֍ त्यही दिन देखि अबुद्दर्दाअ्ले दिमश्कमा मानिसहरूको भेला र सभातिर आवातजावत गर्न थाले ...

उनीहरूको हाटबजार घुम्न थाले ...

कुनै प्रश्नकर्ताको जवाफ दिँदै ...

कुनै अज्ञानीलाई ज्ञान दिँदै ...

कुनै अचेतलाई सचेत बनाउँदै ...

हरेक मौकाको फाइदा उठाउँदै ...

र प्रत्येक अवसरबाट लाभान्वित हुँदै ...

֍֍֍֍֍

֍ एक पटक मानिसहरूको एउटा भेला नेर पुगेका थिए ..

उनीहरू एक व्यक्ति वरिपरि जम्मा भएर त्यसलाई कुटपिट गर्दै थिए ... साथै गाली गर्दै थिए ...

उनी ती मानिसहरूतिर फर्केर सोध्न थाले ...

के भएको हो? ..

उनीहरूले जवाफ दिए ...

एउटा ठूला अपराध गरेको यसले ...

उनले भने ..

तिमीहरू मलाई भन ..

यदि यो कुनै इनारमा खसेको भए ..

तिमीहरू यसलाई इनारबाट निकाल्ने थियौ कि निकाल्ने थिएनौ ? ...

उनीहरूले एकै स्वरमा भने ..

अवश्य निकाल्ने थियौँ नि ? ...

उनले भने ..

तसर्थ तिमीहरू. यसलाई गाली नगर ...

यसलाई कुटपिट नगर ...

बरु यसलाई अर्तिउपदेश देऊ ...

राम्रो सल्लाह देऊ ...

उचित बाटो ‌औंल्याऊ ...

र अल्लाहको प्रशंसा गर जसले तिमीहरूलाई यस्तो पापबाट जोगाउनु भएको छ ....

उनीहरूले सोधे ...

हामीले यसलाई घृणा नगरौं ? ...

उनले उत्तर दिए ..

म त्यसको कार्यबाट घृणा गर्छु ...

यदि उसले यो कार्य छोड्यो भने हाम्रो भाइ नै हो ...

त्यो पापी मान्छे यो सुनेर रुन र आफ्नो कुकर्मबाट पश्चात्ताप गर्न थाल्यो ....

֍֍֍֍֍.

֍ एउटा तरुण अबुद्दर्दाअ नेर पुगेर भन्छ ..

हे अल्लाहका रसूलका मित्र ...

मलाई केही अर्तिउपदेश दिनुहोस् ...

उनले भने ...

हे छोरा ...अल्लाहलाई खुसियालीको समयमा याद राख ...

उहाँले तिमीलाई कठिन अवस्थामा याद राख्नु हुन्छ ...

हे छोरा ...ज्ञानी बन्नु कि ज्ञान प्राप्तकर्ता अथवा श्रोतकर्ता ...

चौथो खालको नबन्नु... नत्र बर्बाद हुन्छौ ...

हे छोरा ...मस्जिदलाई घर बनाऊ ...

मैले रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमसित सुनेको छु ...

हरेक ईश्भय राख्ने व्यक्तिको घर मस्जिद हुन्छ ...

जसले मस्जिदलाई घर बनाउँछ ..

उसको आनन्द, करुणा र पुलसिरातलाई पार गर्ने जिम्मा अल्लाहले लिनु भएको छ ....

֍֍֍֍֍.

֍ जवानहरूको एउटा जमात बाटो किनारमा बसी कुरा गर्दैछन् ...

आवातजावत गर्नेहरूलाई निहार्दैछन् ..

यो भेला नेर पुगेर उनले भने ...

हे छोराहरू ....मुसलमान व्यक्तिको बासस्थान उसको घर नै हुन्छ ...

जहाँ उसले आफू र आफ्नो दृष्टिलाई सुरिक्षत राख्छ ....

बजारमा बस्नबाट बच्ने गर ...

यसले समय बर्बाद गर्छ र काम बिगार्छ ...

֍֍֍֍֍.

֍ दिमश्कमा अबुद्दर्दाअ्को बसाइको समयमा ...

मुआविया बिन अबु सुफ्यानले आफ्नो छोरा यजीदको बिहे उनकी छोरीसँग गर्ने सन्देश पठाए ...

उनले छोरीको बिहे यजिदसँग गर्न मानेनन् ...

र साधारण मुसलमान तरुणसँग जसको आचरण र धर्मको बारेमा विश्वस्त थिए .. छोरीको बिहे गरि दिए ...

यो खबर सर्वसाधारणमा प्रसारण भयो ...

मानिसहरू भन्न थाले ...

यजीद बिन मुआवियाले अबुद्दर्दाअको छोरीको हात माँगेको थियो ...

तर उसको बुवाले अस्वीकार गरे ...

र एउटा साधारण केटासँग बिहे गरेका छन् ...

एक जना उनलाई यो प्रश्न सोध्दा उनले जवाफ दिए ...

मैले लिएको निर्णयमा दर्दाअको भलो नै रोजेको छु ...

उसले आश्चर्यजनक भएर सोध्यो ..

तर  कसरी ? ...

उनले उत्तर दिए ...

तिमीलाई कस्तो लाग्छ ..

जब दर्दाअको अगाडी दासदसिनी उसको सेवाको निम्ति उभिएका हुने छन् ...

उसले आफूलाई यस्तो महलभित्र देख्ने छिन् जसले आँखालाई अचम्मित पार्ला ....

त्यतिखेर उसको ईमान,धर्मको कस्तो अवस्था हुन्छ ? ....

֍֍֍֍֍

֍ अबुद्दर्दाअ शाममा बसेको बेला नै ...

मुसलमानका शासक उमर बिन खत्ताबले त्यहाँको भ्रमण गरे ...

त्यहाँको अवस्थाको निरीक्षण गर्दै...

उनले आफ्नो मित्र अबुद्दर्दाअलाई पनि रातिको समयमा भेट गरे ...

ढोका ढक्ढक्याउँदा त्यसलाई खुल्ला नै पाए ...

घर भित्र पस्दा घरमा कुनै दिप वत्ती नभएकोले अन्ध्यारै भएको देखे ...

अबुद्दर्दाअले उनको आगमनलाई महसुस गर्दै निकट आए ...

उनको स्वगत र अभिवादन गरे ...

उनलाई बसाए ...

अब दुवै जना कुराकानी गर्न थाले ...

तर

अन्ध्यारोको कारण एकअर्काको अनुहार पनि देख्न सक्दैन थिए ..

उमरले उनको सिरानीलाई छुँदा त्यो घोडाको जिन रहेको थाहा पाए ...

औछ्यानलाई छुँदा त्यो त मात्र रोडा थिए ...

उनको लुगालाई छुँदा त्यो एउटा पातलो च्यादर थियो .. जसले दिमश्कको जाडोमा केही काम नदिने रहेछ ...

उनले भने ...

अल्लाहले तपाईंमाथि दया गरून् ...

मैले तपाईंलाई यति यति धन सम्पत्ति प्रदान गरेको थिइँन ?...

मैले यो यो कुरा पठाएको होइन ? ...

अबुद्दर्दाअले जवाफ दिए ...

उमर .. तपाईंलाई रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमको त्यो भनाइ याद छ ? ..

उनले सोधे ..

कुन भनाइ ? ..

उनले जवाफ दिए ...

के उहाँले भन्नु भएको छैन ...

संसारमा तिम्रो धन एउटा यात्रुको सामल जस्तै होस् ...

उनले जवाफ दिए ...

पक्का .. याद छ ..

उनले भने ..

उमर हामीले उहाँ बित्नु भए पछि के के गयौं ? ...

यो सुनेर उमर रुन थाले र अबुद्दर्दाअ पनि ...

यसरी रुँदा रुँदै रात बित्यो ....

֍֍֍֍֍.

֍ अबुद्दर्दाअ यसरी दिमश्कमा त्यहाँका मानिसहरूलाई...

अर्तिउपदेश दिँदै ...कुर्आन र संहिताको पाठ पढाउँदै आफ्नो जीवनकाल बिताए ...

जब उनको अन्तिम समय आइ पुग्यो ..

उनी अन्तिम चोटि बिरामी भए ..

उनका सँगिसाथीहरू उनलाई भेट्न पुगे ...

उनीहरूले सोधे ...

तपाईँलाई केको पीडा छ? ..

उनले उत्तर दिए ...

मेरा पापहरूको  ..

उनीहरूले सोधे ...

केही चाहना ? ..

उनले उत्तर दिए ...

मेरा पालनकर्ताको क्षमादान ..

अनि आफ्ना वरिपरिका मनिसहरूलाई आग्रह गरे ...

मलाई ला इलाह इल्लाह मुहम्मदुर्रसूलुल्लाह भन्ने गर ..

यसैलाई उनले पढ्दा पढ्दै संसार त्यागे ...

֍֍֍֍֍ 

֍ अबुद्दर्दाअको देहान्त पछि औफ बिन मालिक अश्जईले सपनामा देखे ...

एउटा हराभरा विशाल चौर छ ..

त्यहाँ छालाको एउटा विशाल खेमा ( तम्बु ) तानिएको छ ..

त्यस खेमाको वरिपरि बसेका बाख्राहरू छन् ...

यस्तो सुन्दर दृश्य आँखाले देखेकै छैन होला ...

उनले सोधे ..

यो कसको हो हँ ? ..

उत्तर दिइयो ...

अब्दुर्रहमान बिन औफको ....

त्यस खेमाबाट अबदुर्रहमान बिन औफ बाहिरिए ..

र उनलाई सम्बोधित गर्दै भने ..

हे मालिकका छोरा ...

यो बाटो भन्दा अलि माथि गएर तिमीले हेर्छौ भने ...

यस्ता दृश्यहरू छन् जो तिम्रा आँखाले कहिल्यै देखेका ..

तिम्रा कानले सुनेका ..

र तिम्रो मनमा त्यसको कल्पना पनि कहिले उत्पन्न भएको छैन होला ...

औफ बिन मालिकले आश्चर्यचकित भएर सोधे ...

अबु मुहम्मद .. त्यो कसको लागि हो ? ..

उनले उत्तर दिए ...

अल्लाहले त्यो सबै वस्तु अबुद्दर्दाअको लागि तयार पार्नु भएको छ ...

किन भने उनी दुवै हात र छातीद्वारा संसारलाई टाढा पार्दै थिए ....

अल्लाह अबुद्दर्दाअ सित प्रसन्न होऊन् ...

समाप्त

dldldldl

अन्तिम दूतका साथीहरूको जीवन चित्रका केही झझल्को - २८

 सुहैब रूमी

रजियल्लाहु अन्हु

प्रस्तुितः मुहम्मद सुहैल नदवी

○○○○○

○ सुहैब रूमी ....

हामी मुसलमानहरूमध्ये को छ? ...

जो सुहैब रूमीसित परिचिति छैन होला ? ...

अथवा उनका केही खबर नसुनेको ..

वा उनको जीवनीको केही अंशबाट अवगत नभएको होला ? ...

तापनि धेरै जसो मानिसहरूलाई पक्का यो कुरा थाहा हुँदैन होला कि ..

सुहैब वास्तवमा एउटा रूमी अथवा रोमका बासिन्दा कदापि थिएनन् ...

उनी विशुद्ध अरबी थिए ...

बुवाको बंशमा नुमैर समुदायका

र आमापट्टिबाट तमीम समुदायका...

तर उनलाई रूमी किन भनियो ..

यसको एउटा रोचक कथा पनि छ ..

इतिहासको पानाले यस कथालाई सधैं स्मरण राखेको नै छ ...

र पुस्तकहरूमा यसको चर्चा परिचर्चा हुँदै आएको छ ...

रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमको नुबुव्वत भन्दा दुइ दशक पहिलेको कुरा हो ...

अबुल्ला भन्ने प्रान्तमा फारस नरेश किस्राको तर्फबाट ..

सिनान बिन मालिक नुमैरी शासन गर्दै थिए ....

उनका सबै भन्दा प्रिय सन्तान उनका छोरा थिए ..

पन्द्रह वर्ष पनि पुरा नगरेको ...

उसलाई सुहैबको संज्ञा दिएका थिए ...

○○○○○

○ सुहैब चहकिलो अनुहार र रातो कपालका केटा थिए ...

चुल्बुले वानी र सधै गतिशील ...

उनको दुवै आँखाबाट बुद्धिविवेक र सद्गुण प्रज्वलित हुन्थ्यो ...

यसको साथ साथै अति हँसमुख र मनलाई हर्षित पार्ने केटा थिए ..

बुवाको मन मुटुलाई आनन्दित पार्थे ...

र प्रशासनको सबै सन्तापलाई हर्ने गर्दथे ...

○○○○○

○ सुहैबकी आमा आफ्नो सानो छोरालाई बोकेर ...

आफ्ना नौकर चाकर र परिजनका साथ ...

इराकको एउटा गाउँ सनीतिर मनोरञ्जन र आराम गर्ने निमित्त प्रस्थान गरिन् ....

अकस्मात त्यस गाउँमाथि रोमन सेनाको एउटा दलले आक्रमण गर्याे ...

निरीक्षकहरूलाई मारे ..

माल सम्पत्ति लुटपाट गरे ..

बालबच्चाहरूलाई बन्दी बनाए ...

तिनी बन्दीहरूमा सुहैब पनि पर्न गए ...

○○○○○

○ सुहैब रोमको मुलुकमा दासे बजारहरूमा बेचिए ...

एक हातबाट अर्काे हातमा ...

यसरी एउटा स्वामीको सेवादेखि अर्काे स्वामीको सेवामा हस्तान्त्रण हुँदै ...

रोमको मुलुकका महलहरूमा भरिएका ..

हजारौं हजार अर्का दासहरू समान नै ....

○○○○○

○ यसरी सुहैबलाई रोमन समाजको गहिराइसम्म पुग्ने ..

र त्यसलाई भित्रबाट अवलोकन गर्ने अवसर प्राप्त भयो ...

उनले आफ्नै सिरको आँखाद्वारा ती महलहरूमा फैलिएका ...

कुकर्म र दुर्व्यहारका क्रियाकलापहरू देखे ...

र त्यहाँ हुने अत्याचार र पापका कहानीहरू आफ्नै कानद्वारा सुने ...

र यस समाजलाई घृणा गर्न र मन नपारउने भए...

उनी मनमनै भन्ने गर्थे ...

यस्तो समाजलाई कुनै तुफान र आँधीबेहरीले मात्र पवित्र गर्न सक्छ ...

○○○○○

○ यद्यपि सुहैबले रोमको मुलुकमा हुर्केका थिए ...

त्यही जमिनमा र उही समाजको बीच उनको पालनपोषन भएको थियो ...

यद्यपि उनले अरबी भाषालाई बिर्सि सकेका थिए ...

अथवा बिर्सन निकट भइ सकेका थिए ...

तथापि उनको मनबाट यो कुरा मेटिन सकेन कि ..

उनी अरबी जातिका हुन्  ...

मरुभूमिका सन्तान ....

कुनै बेला पनि आफ्नो दासत्वको जन्जीरलाई फुकाली ...

स्वतन्त्र र मुक्त हुने र आफ्नै देशवासीको बीच पुग्ने चाहना शिथिल नभएकाे  ...

उनको लाल्सा त्यतिखेर झन तीब्र भयो ...

जब उनले इसाईका एउटा ज्याेतिषिद्वारा उनका स्वामीलाई यो कथन भन्दै सुनेका थिए ..

त्यो समय आइ पुगेको छ.....

जसमा अरबद्विपमा एउटा अल्लाहका सन्देशवाहक निस्कनु हुन्छ ...

जो ईसा बिन मर्यमको ईश्दूत्वलाई प्रमाणित गर्नु हुनेछ ...

र मानिसहरूलाई अन्ध्यारोदेखि उज्यालोतिर निकाल्नु हुनेछ ....

○○○○○

 

○ सुहैबले एक पटक अवसर पाए ...

उनी आफ्ना स्वामीको दासित्वबाट भाग्न सफल भए ...

तसर्थ उनले सम्पुर्ण आबादीको थालनी मक्का शहर.... 

 अरबको ठेगाना र आगामी ईशदूतको जन्मस्थानतिर ....

जाने प्रयास गरे ...

र मक्का पूग्दा त्यहाँका मानिसहरूले उनलाई सुहैब रूमीको संज्ञा दिए ...

उनको जिब्रोमा भकभकाइ र रातो कपालको कारणले गर्दा ...

.. ... ... .. 

सुहैबले मक्काका एउटा सरदार अब्दुल्लाह बिन जुद्आनको साथ करार गरे ...

र व्यापारमा लागे ...

अब उनको हातमा धेरै धनसम्पत्ति जम्मा हुन थाल्यो ...

○○○○○

○ तर उनको वाणिज्य र व्यापारले उनको मनबाट ...

इसाई ज्योतषिको कुरालाई कहिले पनि भुल्न दिएन....

जहिले पनि उसको कुराको स्मरण हुन्थ्यो ...

उनले अति चाखले आफ्नै मनलाई सोध्ने गर्थे ...

यो कहिले हुन्छ होला ? ...

तर थोरै दिन पछि उनको प्रश्नको जवाफ पनि भेटियो ...

○○○○○

. 

○ एक दिनको कुरा हो ...

एउटा व्यापारिक यात्रा पछि सुहैब मक्कातिर फर्केका थिए ...

कसैले उनलाई यो समाचार सुनायो ...

मुहम्मद बिन अब्दुल्लाहले आफू ईशदूत भएको घोषणा गरेका छन् ..

उनले एकल अल्लाहमाथि विश्वास राख्नको निमित्त ..

मानिसहरूलाई निम्त्याउँदैछन् ...

सबैलाई निसाफ र  परोपकार गर्न आग्रह गर्छन् ...

र दुष्कर्म र व्यभिचारबाट मनाही गर्ने गर्छन्  ...

○○○○○

○ उनी त्यही मानिस होइन र ? जसलाई सबैले अमीन (विश्वस्त) भन्ने गर्छन् ...

उनले सोधे ..

हजुर उही व्यक्ति ...

उत्तर दिइयो ...

उनले पुनः सोधे ...

उहाँ कता बस्नु हुन्छ ? ...

सफा पहाडको छेऊमा भएको अर्कम बिन अबुल अर्कमको घरमा रे ...

उनलाई खबर दिने व्यक्तिले उहाँको ठेगाना बताउँदै भन्यो ...

तर हेर्नुस .. उनलाई भेट्दा कुरैशका कुनै व्यक्तिले तपाईंलाई देख्न नपाओस् ..

ख्याल राख्नु होला ..

यदि कसैले देख्यो भने तपाईंको दुर्गति भइ हाल्छ ...

तपाईँ एउटा प्रवासी हुनुहुन्छ ...

न कुनै समुदाय छ जसले रक्षा गर्छ

नत कुनै खानदान र परिवार नै जसले तपाईँको सहायता गर्न सक्छ ...

○○○○○

 

○ लुुक्दैलुक्दै .. दायाँबायाँ पल्याकपुलुक हेर्दै ...

सुहैब अर्कमको घरसम्म पुग्न सफल भए ...

घर नजिक पुग्दा त्यहाँ अम्मार बिन यासिरसित भेट भयो ..

उनलाई पहिले देखि नै चिनेका थिए ...

परिचित व्यक्ति देखेर अलि धकाए ....

तर नजिक भएर उनलाई सोध्न थाले ...

अम्मार यहाँ किन आएका हौ ? ...

बरु तिमी किन यहाँ आएको मलाई भन...

अम्मारले उत्तर दिए ...

म त यस व्यक्तिलाई भेट्न र यसको कुरा सुन्न आएको हुँ ... 

उनले जवाफमा मनको कुरा पोखि हाले ...

अम्मारले म पनि यसै उद्देशले आएको हो भनेर बताए ..

सुहैबले अब नि:सङ्कोच भएर भने ..

 लौ त अल्लाहको नाम लिएर सँगै जाआंै ...

○○○○○

○ सुहैब बिन सिनान रूमी र अम्मार बिन यासिर सँगै ..

रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमको जुनाफमा हाजिर भए ..

उहाँका कुरा दुवैले ध्यानपूर्वक सुने ...

जसले गदौ दुवैको छाती ईमानको ज्योतिले जगमग भयो ..

र दुवैले उहाँतिर आफ्ना हात बढाउने कार्यमा एक अर्का भन्दा पहल गर्ने प्रयास गरे ...

र दुवैले अल्लाह अतिरिक्त कोही पूज्नीय छैन र मुहम्मद सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लम उहाँको दास र सन्देश वाहक हुनु हुन्छ भनेर प्रतिज्ञा गरे ...

र दिनैभरी उहाँको अर्ति उपदेश ग्रहन गर्दै ..

र उहाँको सँगतको लाभ उठाउँदै बिताए ...

राति फैलिए पछि .. र मानिसहरूको आवतजावत बन्द भए पश्चात ..

रातको अन्ध्यारोमा दुवै जना त्यहाँबाट बाहिरिए ..

तर उनीहरूको छाती भित्र त्यो पवित्र ज्योति भरिएको थियो ...

जसले सम्पूर्ण विश्वलाई उज्यालो पार्ने सामर्थ्य बोकेको थियो ...

○○○○○

.

○ सुहैबले पनि अन्य बीसौं मुसलमानहरू जस्तै ...

बिलाल .. अम्मार .. सुमैया ..खब्बाबको साथ साथै ...

कुरैशद्वारा आफ्नो भाग्यको दुःख पीडा भोग्न बाध्य भए ...

कुरैशद्वारा दिइएका यति यातनाको सामना गरे ..

यदि त्यो यातना कुनै पहाडलाई दिइन्थ्यो भने त्यसलाई चुरचुर पु¥याउन प्रयाप्त हुन्थ्यो ...

तर उनले यो सबैलाई धीर र सहनशील मनले सहे ...

किन भने उनलाई राम्ररी थाहा भइ सकेको थियो ..

जन्नत अथवा स्वर्गको बाटो कष्टदायक कुराहरूले घेरिएको हुन्छ ....

○○○○○

. 

○ रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमले आफ्ना साथीहरूलाई ...

जब मदीनातर्फ प्रस्थान गर्ने अनुमति दिनु भयो ...

सुहैबले पनि रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लम र अबु बक्रको साथमा नै मदीना प्रस्थान गर्ने निधो गरेका थिए ...

तर कुरैशलाई उनकाे मदीना प्रस्थान गर्ने इरादा पत्ता लाग्यो ...

तसर्थ उनको उद्देश्यको परिपूतिबाट रोक्ने प्रयास गर्न थाले ...

उनको निरीक्षणको निमित्त पहरेदार खटाए ...

मक्कादेखि बाहिर जान नपाओस् ..

र वाणिज्य व्यापारमा कमाएका सुन चाँदी सँगै लैजान नपाओस भन्ने उद्देश्यले ...

○○○○○

.

 ○ रसूल सल्लल्लहु अलैहि व सल्लम र उनका साथी अबु बक्रको हिज्रत पश्चात ...

सुहैबले पनि उहाँहरू समक्ष पुग्ने मौका खोज्दै थिए ...

तर यस्तो अवसर प्राप्त भएको थिएन ...

पहरेदारहरूको आँखा सधैं उनको निगरानीमा खुल्ला हुन्थ्यो ...

जागेको र सधैं सतर्क ...

उनले कुनै दाउपेच बिना त्यहाँबाट निस्कने कुनै मौका नै देखेनन् ..

○○○○○

.

○ एउटा चिसो र ठिहि¥याउँदो रातमा ...

सुहैबले मैदान तिर धेरै ओहोरदोहेर गर्न थाले ...

मानौ दिसापिसाबको आवश्यक्ता परेको छ ...

एक पटक गएर फर्किन वित्तिकै पुनः जाने गरी ...

○○○○○

 

○ पहरेदारहरूले आपसमा कुरा गर्न थाले ...

लौ, मज्जा भयो ..

आज लात र उज्जाले यसलाई पखाला लगाइ दिएछन् क्यारे ...

अनि उनीहरू आफ्ना औछ्यानमा लम्पसार भए ...

र आफ्ना आँखा निन्द्रालाई सुम्पिए ...

अवसर प्राप्त हुन वित्तिकै उनीहरूको बीचबाट नै ...

सहैब सुटुक्क निस्किए ...

र मदीनाको बाटो लागे ...

○○○○○

 

○ सुहैबको यात्राआरम्भ भएको केहि छिन मात्र बितेको थियो ..

पहरेदारहरूले उनको चाल बुझे ...

उनीहरू भयभीत हुँदै व्यउँझिए ...

आफ्ना तिव्र गतिको घोडामाथि सवार भए ...

र तिनीहरूलाई कुदाउँदा कुदाउँदै उनलाई भेट्न सफल भए ...

○○○○○

○ सुहैबले कुरैशका दलहरू आइ पुगेको थाहा हुँदै ...

उनी एउटा अगलो ढिस्कोमाथि चढे ..

आफ्नो वाणपेटिकाबाट वाण निकाले ..

धनुमा ताँदो चढाए ...

र कडा स्वरमा उनले भने ...

हे कुरैशका दलहरू ...

अल्लाह कसम .. तिमीहरूलाई राम्ररी थाहा छ ...

म तिमीहरूभन्दा उत्तम धनुधारी हुँ ...

मेरो निसाना अचुक हुने तिमीहरू जान्दै छौ ...

अल्लाह कसम तिमीहरू मनेर त्यो बेला सम्म पुग्न सफल हुँदैनौं ...

जबसम्म म एक एक वाणद्वारा एक एक व्यक्रिको प्राण लिन्न ...

तत् पश्चात मेरो हातमा तरवारको केही अँश वाँकी रँहदासम्म ..

म तिमीहरूलाई मार्नेछु ...

उनीहरू मध्ये एक जनाले भन्यो ...

अल्लाह कसम .. हामीले पनि तिमीलाई आफ्नो प्राण र सम्पत्तिसहित यहाँबाट भाग्ने अवसर दिँदैनौं ...

तिमी मक्कामा निर्धन आएका थियौ ...

गरिब थियौ ...

अनि धनवान बन्यौ ...

र कति कति धन सम्पत्ति आर्जन गर्याै ...

उनले उत्तर दिँदै भने ..

यदि मैले आफ्नो सम्पत्ति तिमीहरूलाई छाडेर जाउँ भने ..

तिमीहरू मलाई प्रस्थान गर्ने अनुमति दिन्छौ ?....

उनीहरूले सहमति जनाउँदै भने ..

अवश्य ...

सुहैबले उनीहरूलाई मक्कामा भएको आफ्नो घर भित्र ...

लुुकाएको धनसम्पत्तिको ठाउँ बताए ..

उनीहरू त्यहाँ पुगेर धनसम्पत्तिमाथि कब्जा गरे ..

र उनको बाटो छाडी दिए ...

○○○○○

.

○ सुहैबले मदीतर्फको बाटोमा यात्र सुरु गरे ...

अल्लाहको धर्मलाई सुरक्षित पार्ने निमित्त मक्काबाट प्रस्थान गरेर ...

उनले आफ्ना उमेरका  सुनौला समयहरू खर्चेर कमाएको धनप्रति....

गुमाएको अफसोस वा खेद प्रकट नगरी ..

बाटोमा हिँड्दा कमजोरी महसुस हुँदा ..

अथवा थकावटको आभास हुँदा ..

रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमसित भेटने चाहनाले ..

उनको मनमा पुनः स्फुर्ती ल्याउँथ्यो ...

र उनी पुनः आफ्नो यात्रा प्रारम्भ गर्थे ...

जब उनी कुबा पुगे ..

उनलाई रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमले देख्नु भयो ...

हाँस्दै मुस्कुराउँदै उनको स्वागत गर्नु भयो र भन्नु भयो ...

व्यापार अति लाभदायक रह्यो हे अबु यह्या ...

व्यपार धेरै लाभदायक रह्यो 

यसलाई तीन पटक भन्नु भयो ...

सुहैबको अनुहार खुसीले प्रफुल्ल भयो .. 

उनले भने ..

अल्लाह कसम हे अल्लाहका रसूल ...

म भन्दा पहिले तपाई समक्ष कोही पुगेको रहेन छ ...

तपाईंलाई यस घटनाको जानकारी जिब्रील मात्र दिनु भएको रहेछ ...

○○○○○

. 

○ वास्तवमा यो व्यापार धेरै लाभदायक रह्यो ...

र यसलाई आकाशबाट अवतरित ईशवाणीले पनि प्रमानित गर्यो ...

जिब्रीलले पनि यसको साक्षी बन्नु भयाे ...

किन भने सुहैब कै बारेमा यो आयत अवतरित भएको थियो .....

व मिनन्नासि ...

“र मानिसहरूमा यस्ता पनि छन् जसले अल्लाहको प्रसन्नताको प्राप्तिको लागि आफूलाई पनि किन्ने गर्छन् ...र अल्लाह आफ्ना भक्तहरू प्रति अत्यन्त दयालु हुनुहुन्छ ” । –अल–बकरहः२०७)

सुहैब बिन सिनान रूमीको जय होस ..र उत्तम परिणाम होस...

○○○○○

समाप्त

प्रस्तुितः मुहम्मद सुहैल नदवी

अन्तिम दूतका साथीहरूको जीवन चित्रका केही झझल्को - २७

¡¡¡¡¡  नुअ्मान बिन मुकर्रिन अल मुजनी ¡¡¡¡¡

 ¯¯¯रजियल्लाहु अन्हु ¯¯¯

@ प्रस्तुतिः मुहम्मद सुहैल नदवी

¡¡¡¡¡

¡ मुजैना समुदायले आफ्ना घरहरू यस्रिबको नजिकै ...

मक्का र मदीनाको बाटोमा बनाएका थिए ...

रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लम मदीनातिर प्रस्थान गरी सक्नु भएको थियो ..

उहाँका खबर र समाचारहरू मुजैना समुदाय तिर पनि आवातजावात गर्ने मार्फत पुग्दै थिए ...

उनीहरूले अहिलेसम्म उहाँको बारेमा राम्रा समाचारहरू मात्र सुनेका थिए ...

एक दिन बेलुकातिर...

उनका सरदार नुअ्मान बिन मुकर्रिन आफ्ना दाजुभाई र समुदायका बुढापाकाहरूका साथमा

एउटा बैठकमा बसेका थिए ...

उनले उनीहरूलाई भने ...

हे जनसमूह .. हामीले मुहम्मदको बारेमा मात्र राम्रो खबर नै थाहा पाएका छौं ...

उनका अह्वानमा करुणा, आचारसंहिता र निसाफको कुरा मात्र सुनेकाछौं ....

फेरि हामी किन उहाँतर्फ जान ढिलो गरि रहेका छौं...

सबै मानिसहरू उहाँतर्फ हतार हतार जाँदैछन् ...

आफ्नो कुरा अगाडि  बढाउँदै उनले भने...

मैले भोलि बिहान उहाँसमक्ष पुग्न निर्णय गरि सकेको छु ...

तिमीहरू मध्ये जो मेरो साथमा जान इच्छुक छ, तयार भएर आए हुन्छ  ...

नुअ्मानको यो बोलले मानौं जनसमूहको मुटुको तार हल्लाइ दिएको थियो ..

बिहानी उदाउँदै उनले आफ्ना दशौं दाजुभाइहरू र उनका समुदायका चार सय घोडसवारलाई देखे ..

उनीहरू पूर्णतः तयार भएर आएका रहेछन् ...

र यस्रिब तिर जाने र रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमसित भेट गर्ने र इस्लाममा प्रवेश गर्न तत्पर  ...

तर नुअ्मानले यत्रो ठूलो जनसमूहसाथ रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लमसमक्ष खालि हात पुग्न ...

र उहाँको निमित्त र सर्वसाधारण मुसलमानहरूको लागि केही कोसेली साथमा नलिइ जान लाज माने ...

तर त्यो समय सुख्खा लागेको थियो ...

मुजैना समुदाय भित्र पनि यस सुख्खा र भोकमरीले न कुनै जनावर छाडेको थियो न कुनै बालीनाली ...

तापनि नुअ्मान आफ्नो र आफ्ना दाजुभाइका घरभित्र पसेर सुख्खायामले जेजति बाँचि राखेका थिए..

सबैलाई जम्मा गरे ....

र यी जनावरहरू हकार्दै मदीनातर्फ प्रस्थान गरे ...

रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लम समक्ष पुगेर उनले र उनका साथ आएका सबै जनाले ..

आफ्नो मुसलमान हुने घोषणा गरे ...

¡¡¡¡¡

¡ यस्रिबको एक कुनादेखि अर्काे कुनासम्म नुअ्मान र उनका साथीहरूको आगमनले खुसीले गदगद भयो ...

यो भन्दा पहिले अरबभित्र भएका कुनै परिवारका सदस्याहरूमा ...

एकै साथ एउटै आमाबुवाका दस सन्तान भएका दाजुभाईहरू ....

र उनका साथमा चार सय सशत्र जवानहरू..

पहिलो पटक इस्लाममा प्रवेश गरेका थिए ...

रसूल सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमले पनि नुअ्मानको इस्लाम स्वीकार्ने कार्य प्रति ....

आफ्नो प्रसन्नता व्यक्त गर्नु भयो ...

अल्लाह तआलाले उनका दान र कोसेलीलाई स्वीकार गर्नु भयो ...

र उनीहरूलाई उद्धृत गर्दै कुर्आन अवतरण गर्नु भयो ...

“ व मिनल अअ्राबि मन् युअ्मिनु ...

“गाउँलेहरूमध्ये यस्ता मानिसहरू पनि छन् जो अल्लाह र अन्तिम दिन प्रति विश्वास राख्दछन् .... र आफ्नो माल खर्च गरि अल्लाहको निकटता खोज्दछन् र रसूलको आशिर्वाद पनि ... वास्तवमा त्यो उनीहरूकोलागि निकट पार्ने साधन हो ... चाढै नै अल्लाहले उनीहरूलाई आफ्नो करुणाभित्र  प्रवेश गराउनु हुन्छ ... निसन्देह अल्लाह अत्यन्त क्षमाशील र करुणामयी हुनुहुन्छ” ... (अल् तौबाः४)

नुअ्मान बिन मुकर्रिनले यसरी रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लिमको झण्डामुनि प्रवेश पाए ..

र उहाँको साथ संलग्न भइ उहाँका हरेक युद्धमा सहभागी रहे ...

आफ्नो पूर्ण सामर्थ्य र निरन्तर साहसका साथ ...

र खिलाफलको भार अबू बक्र सिद्दीकको काँधमा आए पछि ..

उनका साथ पनि उनले र उनका समुदाय बनु मुजैनाले सशक्त अडान लिएका थिए ..

जसका कारण मुर्तदहरूको विद्रोह विरुद्ध सैन्य सञ्चालनमा अति नै सहयोग पुगेको थियो ...

¡¡¡¡¡

¡ तर जब खिलाफतको अभिभारा उमर फारुकले बोक्नु पर्यो ..

उनको पालामा नुअ्मान बिन मुकर्रिनको अर्कै स्थान रह्यो ...

जसलाई इस्लामी इतिहासले सधैं प्रशंसाको शैली र सराहनाको भाकामा स्मरण गर्दै आएको छ ...

¡¡¡¡¡

¡ कादिसियाको युद्धदेखि केही दिन अगाावै ...

मुसलमान सेनाका सेनापति सअद बिन अबू वक्कासले फारस नरेश किस्रा यज्दगरतिर ..

नुअ्मान बिन मुकर्रिनको नेतृत्वमा एउटा प्रमण्डल पठाए ...

र उनलाई इस्लाम स्वीकार गर्ने निमन्त्रण दिएका थिए ...

यो प्रमण्डल जब फारसको राजधानी मदायन पुग्यो ..

उनीहरूले किस्राको दरबारमा उपस्थितिको लागि अनुमति माँगे ...

उनले अनुमति दिए ..

र आफ्नो अनुवक्तलाई बोलाएर उसलाई भने ...

यिनीहरूलाई सोधः

तिमीहरू हाम्रो देशतिर किन आएका छौ? ... 

के कारणले हामीसित युद्ध गर्न खोज्दैछौ? ...

शायद तिमीहरूले हाम्रो शासन खोस्न र हामी सित युद्ध गर्न साहस गरेकाछौ ...

किन भने हामीले तिमीहरूको वास्ता गरेका छैनौं ...

र तिमीहरूमाथि दमन गर्ने चाहेका छैनौं ....

त्यतिखेर नुअ्मान बिन मुकर्रिन आफ्ना साथीहरूतिर फर्केर भने ...

यदि तिमीहरूले अनुमति दिन्छौ भने म यसको उत्तर दिन्छु ...

र यदि तिमीमध्ये कोही  कुरा गर्न इच्छुक छ भने ..

म उसैलाई अवसर दिन्छु ...

उनीहरूले भने ...

होइन .. बरु तपाईँ नै कुरा गर्नुस...

अनि सबै जना किस्रातिर फर्केर भने ...

यो व्यक्ति हाम्रो भाषामा तपाईसित कुरा गर्छ ...

यसले भनेको कुरालाई राम्ररी सुन्नु होला ...

अनि नुअ्मानले अल्लाहको प्रशंसा र स्तुति गरेर रसूल सल्लल्लाहु अलैहि व सल्लम माथि दरुद पढे ..

त्यस पछि आफ्नो वक्तव्य यसरी राखे ...

“निसन्देह अल्लाहले हामी माथि दया गर्नु भयो” ..

“तसर्थ हामीतिर एउटा सन्देशवाहक पठाउनु भयो” ...

“जसले हामीलाई उत्तम कार्य दर्शाउनु हुन्थ्यो र त्यसलाई गर्ने आदेश दिनु हुन्थ्यो” ..

“र दुष्ट कार्य प्रति सचेत गराउनु हुन्थ्यो र हामीलाई त्यसबाट मनाहि गर्नु हुन्थ्यो” ...

“यदि हामीले उनका कुरा स्वीकार गर्याै भने” ..

“उहाँले हामीसित वाचा गर्नु भयो कि अल्लाहले हामीलाई” ...

“लोक प्रलोकको समस्त उपकार प्रदान गर्नु हुन्छ” ...

“थोरै दिन नबित्दै” ...

“अल्लाहले हाम्रो संकुचनलाई फराकिलो बनाई दिनु भयो” ..

“हाम्रो हीनतालाई महानतामा परिणत गरी दिनु भयो” ..

“र हाम्रो शत्रुतालाई भाइचारा र मायामा फेरी दिनु भयो” ...

“उहाँले हामीलाई मानिसहरूले पनि हामी जस्तै स्वभाग्य प्राप्त गर्न पाउन भनेर” ...

“उनीहरूलाई पनि यसैकार्य प्रति निम्त्याउने आदेश दिनु भयो” ...

“र सबै भन्दा पहिले हामीलाई आफ्नो छिमेकीहरूबाट थालनी गर्ने हुकुम गर्नु भयो” ...

“तसर्थ तपाईँलाई हाम्रै धर्ममा प्रवेश गर्ने आग्रह हामी गर्दैछौं” ...

“यो धर्मले सबै उत्तम कुरालाई राम्रो भन्छ र यसलाई अंगाल्न आग्रह गर्छ” ..

“र सबै दुष्कर्मलाई दुष्ट भन्छ र यसबाट जोगिने चेतावनी दिन्छ” ...

“यस धर्मले यसलाई अवलम्बन गर्नेहरूलाई अनास्थाको अँध्यारोबाट निकालेर” ...

“आस्था र विश्वासको उज्यालो र उसको निसाफ तिर ल्याउँछ” ...

“यदि तपाईँँ इस्लामलाई स्वीकार गर्नु हुन्छ भने” ..

“हामीले तपाईँमध्ये अल्लाहको किताबलाई राख्छौं” ...

“र यसको ऐन संहिता जारी गर्छौैं” ...

“तपाईलाई यसको आदेश बमोजिम कार्य सञ्चालन गर्नु पर्छ” ...

“हामी फर्की हाल्छौं” ..

“तपाईलाई तपाईँकै अवस्थामा छाडेर” ...

“यदि तपाईँले अल्लाहको संहिता अधिन प्रवेश गर्न मान्नु हुन्न भने” ...

“हामीले तपाईँहरूसित जिज्या (कर) लिन्छौ” ...

“र तपाईँहरूको रक्षा गर्छाैं” ...

“यदि कर दिन पनि स्वीकार गर्नु हुन्न भने तपाईसित युद्ध गर्नेछौं” ...

यो सुनेर यज्दगर्दको रिस र क्रोध झन सल्कियो ...

उनले भने ...

“मैले पृथ्वीभरि कुनै यस्तो समुदाय देखेकै छैन” ..

“जो तिमीहरू भन्दा बढी असभ्य र अल्पसंख्यक होला”..

“अथवा जसमा तिमीहरू भन्दा बढी शत्रुता र अभद्रता होला”...

“तिम्रो जिम्मा हामी सीमावर्ती गभर्नरहरूलाई लगाइ दिन्थे” ..

“उनीहरूले नै तिमीहरूलाई मेरो अधीनमा राख्ने काम गर्ने गर्दथे” ..

त्यस पछि उनको रीस अलि शान्त भए पछि उनले भने ..

“यदि तिमीहरूको खाँचो र आवश्यक्ताहरूले तिमीहरूलाई यहाँसम्म पु¥याएका छन्” ..

“हामीले तिमीहरूको जमिन पैदावार उब्जउन्जेलसम्म खानापानीको व्यवस्था गरी दिन्छौं” ..

“तिम्रो समुदायका अगुवा र सरदारहरूलाई पोसाक दिन्छौं” ..

“र हाम्रै तर्पmबाट एउटा राजा नियुक्त गरी दिन्छौ जसले तिमीहरूलाई दया र माया गर्नेछ” ...

यो सुनेर प्रमण्डलका एक सदस्यले यस्तो जवाफ दिए ..

जसले उनको रिसलाई पुनः बढाइ दियो ..

उनले भने ...

“यदि सन्देशबाहकहरूलाई नमार्ने परम्परा हुँदैन्थ्यो भने म तिमीहरू सबैको ज्यान लिन्थे” ..

“उठि हाल” ..

“तिमीहरूको लागि म नेर केही छैन” ...

“आफ्नो अगुवालाई भनिदेऊ” ...

“म उतिर आफ्नो सेनापति रुस्तमलाई पठाउँदैछु” ...

“उसले उसलाई र तिमीहरू सबैलाई कादिसियाको खाल्डोमा पुरि दिने छ” ...

अनि उनले माटोको एउटा पोको ल्याउने आदेश दिए ..

र आफ्नो मान्छेलाई भने ..

“यी प्रमण्डलमा सबैभन्दा इज्जतदार मानिसलाईको सिरमाथि याे पाेका राख” ...

“र यी सबैलाई जनसमूह बीचबाट हकार्दै लै जाऊ”...

“यसै अवस्थामा हाम्रो राजधानीको ढोकाबाट बाहिर जाऊन्” ...

उनीहरूले सोधे ...

“तिमीहरू मध्ये सबै भन्दा सम्मानित व्यक्ति को हो ?” .. ..

आसिम बिन उमरले तुरन्त अगाडि बढेर भने ...

“म हो ”....

तसर्थ उनीहरूले उनीमाथि त्यो पोका राखे ..

उनी त्यो माटो लिएर मदाइनबाट निस्किए ..

त्यस पछि आफ्नो ऊँटमाथि राखेर सअद बिन अबु वक्काससम्म पु¥याए ..

उनलाई यो शुभ संकेत सुनाए ....

“अल्लाहले छिटो नै फारसका मुलुकमाथि मुसलमानहरूलाई विजय दिनुहुन्छ” ...

“र उनीहरूको जमिनको माटोका मालिक बनाउनु हुन्छ”...

त्यस पछि कादिसियाको युद्ध भयो ...

र त्यसका खाल्डोहरू पुरिए पनि ..

ह्जारौं हजार हताहत भएका शवहरूले गर्दा ..

तर मुसलमानहरूका शबले होइन...

उनै किस्राका सेनानीहरूका शवले ...

¡¡¡¡¡ 

¡ फारसीहरू कादिसियाको मैदानमा पराजित भएर पनि शान्त भएनन् ...

उनीहरूले आफ्ना दलहरूलाई भेला पारे ...

तितरबितर सेनाहरूलाई पुनः व्यवस्थित गरे ...

यसरी उनीहरूको संख्या एकलाख पचास हजारसम्म पुग्यो ...

त्यो पनि सशक्त र पराक्रमी यौद्धाहरूको ...

उमर फारूकलाई यस विशाल जमघट भेला भएको खबर पुग्यो ...

उनले यो महत्पूर्ण खतराको प्रतिकार आफै गएर गर्न खोज्दै थिए ...

तर अरु मुसलमान अगुवाहरूले उनलाई यसबाट मनाही गर्दै ...

यस्तो गम्भीर अवस्थामा कुनै भरोसा योग्य पृत्नापतिलाई पठाउने सल्लाह दिए ...

उमरले भने ...

त्यस सीमावर्ती क्षेत्रको जिम्मा कसलाई सुम्पिउँ ...

मलाई सल्लाह देऊ ..

उनीहरूले उत्तर दिँदै भने ...

आफ्नो सेनाको बारेमा तपाईँ नै बढी जानिफकार हुनुहुन्छ हे अमीरुल मुमिनीन ...

उनले जवाफ दिए ...

अल्लाह कसम ...

मुसलमान सेनाको सेनापति म यस्तो व्यक्तिलाई बनाउँछु ...

जब दुइ सेनाको मुठभेड हुन्छ भने ...

त्यो व्यक्ति भाला भन्दा पनि तीब्र हुने गर्छ ...

त्यो व्यक्ति हो ... नुअ्मान बिन मुकर्रिन मुजनी ...

सबैले सहमति जनाउँदै भने ..

सत्य हो ... त्यो व्यक्ति त्यसकोलागि अति नै उत्तम हो ...

उमर ले उनलाई एउटा पत्र लेखेर यो भने ...

“अल्लाहको भक्त उमर बिन खत्ताबद्वारा नुअ्मान बिन मुकर्रिनको लागि ...

अनि .. मलाई खबर प्राप्त भयो ..

अजमको एउटा विशाल जनसमूह तिमीहरूको विरुद्ध ...

नहावन्दमा भेला भएको छ अरे !...

यदि तिमीलाई मेरो यो पत्र प्राप्त भयो ...

अल्लाहको हुकुमले .. अल्लाहको सहयोगमा ..

अल्लाहको मद्दतमा ...

तिमीसँग भएका मुसलमानहरूको साथमा त्यहाँ जाऊ ...

मुसलमानहरूलाई कठिन बाटो हिँडाएर दुःख नदेऊ ...

किन भनै एउटा मुसलमान मलाई एक हजार दीनार भन्दा पनि प्रिय रहेको छ ..

अल्लाहले तिमीमाथि कृपा गरुन्” ...

नुअ्मान आफ्नो सेनाकासाथ शत्रुसित मुठभेड गर्न निस्के ...

आफ्नो सेनाका एक समूहलाई बाटो खोल्नको निम्ति अगाडि पठाए ...

जब त्यो अग्र सेना नहावन्द नजिक पुग्यो ...

उनका घोडाहरू अकस्मात अडे..

उनीहरूले अगाडी हाँक्दा पनि एक पाइला हिडेनन् ...

ओर्लिएर अवस्था जाँच्न खोज्दा उनीहरूले घोडाहरूको खुट्टामा ...

काँटीको सिर जस्तै फलामका टुक्राहरू रोपिएका देखे ...

जमिनमा हेर्दा त्यहा त फारसीहरूले नहावन्दको बाटो भरि फलामको अंकुशहरू पो लुकाएका रहेछन् ...

यसबाटोमा हिड्ने पैदल यात्रु अथवा घोडालाई नहावन्द पुग्न नदिने उद्देश्यले ...

¡¡¡¡¡

¡ तिनी घोडसवारहरूले नुअ्मानलाई आफू देखेका र परेका कुराहरू सुनाए ...

र यस समस्याको समाधानमा उनका सल्लाह माँगे ...

उनले उनीहरूलाई आफ्नै ठाउँमा रोकिने आदेश दिए ..

साथै रातिमा शत्रुहरूले उनीहरूलाई हेर्न पाउने गरी विशाल आगो बाल्ने सल्लाह दिए ..

शत्रुहरूले उनीहरूलाई देख्दा भयभित हुने र उनीहरू समक्ष पराजित हुने प्रदर्शनी गर्ने परामर्श दिए ...

यसरी शत्रुहरू नजिक आउँछन् र रोपेका सबै फलामे अँकुशहरू आफैं निकाल्नेछन् ....

फारसीहरू मुसलमानका यस दाउपेचमा  पर्न गए ...

उनीहरूले मुसलमान अग्रसेनालाई पराजित भएर फिर्ता जाँदै हेर्न वित्तिकै. ...

आफ्ना कार्यकर्ताहरू पठाई बाटोमा ओछ्याएको सबै फलामे टुक्राहरू सफा गराए ...

अनि मुसलमानहरू पुनः फर्केर उनीहरूमाथि आक्रमन गरे ..

र त्यसबाटोलाई आफ्नो नियत्रणमा लिए ...

¡¡¡¡¡

¡ नुअ्मानले नहावन्दको बाहिरपट्टि आफ्नो सेनालाई पँक्तिबद्ध गराए ...

उनले शत्रुहरूमाथि अकस्मात आक्रमण गर्ने निर्णय गरे ...

उनले आफ्नो सेनालाई आदेश दिँदै भने ...

हेर्नुस् .. म तीन पटक अल्लाहु अक्बर भन्छु ...

पहिलो पटक अल्लाहु अक्बर भने पश्चात तयार नभएका सेनानी पनि तयार हुनु  ...

दोस्रो पटक अल्लाहु अक्बर भने पश्चात सबैले आफ्नो हतियार सम्हाल्नु ...

र मैले तेस्रो पटक अल्लाहु अक्बर भन्न वित्तिकै ..

अल्लाहका शत्रुहरूमाथि आक्रमण गर्छु तिमीहरू पनि मसँगै आगक्रमन गर्नु ...

¡¡¡¡¡

¡ नुअ्मान बिन मुकर्रिनले आफ्ना तीनै तक्बीर भने ...

र शत्रुका पङ्क्तिभित्र प्रबेश गरे ...

मानौ कुनै बाघ आक्रमण गर्दैछ ...

उनको पछि पछि मुसलमान सेनाले पनि बाढीको पानीको प्रवाह जस्तै प्रवाहित भए ...

दुबै समूहबीच घमासानको युद्ध भयो ...

इतिहासले सायद नै यस्तो भीषण युद्ध देखेको थिएन होला ...

¡¡¡¡¡

¡ अन्नतः फारसको सेना नरम्रो सँग च्यातचुत भयो ..

तिनीहरूमा हताहत हुनेहरूले चौर र पहाड सबैलाई ढाकि दिए...

उनका रगत बाटो घाटोमा बग्न थाल्यो ...

यस्तै बग्दै रगतमा नुअ्मानको घोडा चिप्लियो ...

नुअ्मानको आफ्नै हतियार उनलाई प्राणघातक बन्यो ...

उनका भाईले हातबाट झण्डा लिएर आफैं समाते ...

उनलाई च्यादरले ढाकिए ...

उनको मृत्युको कुरा साधारण मुसलमानहरूलाई थाहा हुन दिएनन्  ...

जब युद्धको परिणामस्वरुप मुसलमानहरूले विजय प्राप्त गरे ..

उनीहरूले यसलाई महान विजयको संज्ञा दिए ...

विजयी सेनाले आफ्नो पराक्रमी सेनापतिलाई खौज्न थाले ..

नुअ्मान बिन मुकर्रिन   कहाँ  हुनुहुन्छ ....

अनि उनका भाईले उनको शवमाथिबाट च्यादर उचालेर भने ...

यो तपाईको सेनापति हुनुहुन्छ ...

अल्लाहले उनका आँखालाई विजय प्रदान गरेर चिसो पार्नु भयो ..

र अन्तमा शहादतको पुरस्कार पनि ....

अल्लाह उनीसित प्रसन्न होऊन् .....

¡¡¡¡¡

समाप्त

प्रस्तुतिः मुहम्मद सुहैल नदवी