कादयानी को हुन? ७

 कादयानियत: इस्लाम र मुहम्मदी सन्देश विरुद्ध एक विद्रोह 

लेखक: मौलाना सैयिद अबुल हसन अली नदवी (रह०)

अनुवाद: मुहम्मद सुहैल नदवी 

भाग ((७)

यी कुराहरूबाट अनुमान लगाउनु होस् कादयानियतले कसरी एउटा अन्तराष्ट्रिय धर्म बन्न कोसिसका साथमा आशावादी छ , जसको आफ्नै छुट्टै इश्दूत, सहाबी र खलीफा (उत्तराधिकारी) छन् , जसले छुट्टै तीर्थस्थल, भिन्नै  आफ्नो इतिहास, अलग्गै धर्मगुरू, भिन्नै साहित्य छ, र आफ्ना अनुयायीहरूको सम्बन्ध इस्लामको सदैव रहने वैभव, उसको इतिहास र धर्मगुरूहरू, उसको मुहान र मूल धारा, उसको पवित्र तीर्थस्थल र आध्यात्मिक केन्द्रबाट काट्दै हरेक वस्तुको सट्टा एक नयाँ वस्तु आफ्नो अनुयायीहरू समक्ष प्रस्तुत गर्दैछ, तर साटेको वस्तु सक्कलको समानान्तर कसरी हुन सक्छ र ? , यसरी मानव, अरबी इश्दूत मुहम्मद सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमको माया र आज्ञापालनको भाव, उहाँको जीवनगाथाको वर्णन प्रति प्रेम, उहाँको जीवनको अध्ययन र उहाँको पदचिन्हको अनुसरणबाट मुख फेरेर कादयानी इश्दूतको माया, त्यसको श्रेष्ठताको गुणगाण, त्यसको इतिहासको अध्ययन र त्यसको पाइलापिच्छे हिडनेकार्यमा संलग्न हुन्छ, त्यो व्यक्ति इस्लाम धर्मको उज्जवल इतिहास र निष्ठा तथा अभिमानताको गाथा र मानवीय उच्चाचारणको वास्तविकतालाई छोडेर यस्तो इतिहासको वर्णन सुरू गर्छ जो दासत्व र अपमानको इतिहास हो, निर्दयी हाकिम र कष्टकर शासनको चाकरी, चापलुसी र चम्चागिरीको इतिहास हो, जासुसी र विश्वासघातको लेखाजोखा हो । 

त्यो व्यक्ति, ती इस्लामी व्यक्तित्व, जो मानवजातिका पूँजी र आदमीका गौरव हुन्, मनुष्यका ती सपुतहरू जुन महानताका शिखर र इतिहासका अमर कृति हुन्, यिनीहरू देखि मुख फेरेर यस्तो नीच आचरण र तुच्छ बानी भएका मानिसहरूको प्रेममा पर्न जान्छ, जसलाई चाकरी बाहेक अरू भाषा आउँदैन, जसले इमानको बेचबिखन बाहेक अरू कुनै कला जान्दैन, त्यो व्यक्ति अमर र निरन्तर रह्ने इस्लामी विद्या र शास्त्रलाई फाल्दै यस्तो झूठ, ठुलठुला दाबी, हाँस्यजनक व्याख्या र कहिल्यै पुरा नहुन सक्ने भविष्यवाणीको संग्रह बाहेक अरू केही लाभ पाउँदैन, र त्यो व्यक्ति ती शहर देखि समबन्ध विच्छेद गर्दिन्छ जहाँ वह्य अवतरण भएको छ, जहाँ फरिश्ताहरू अवतरित भएका छन्, जहाँ मानवको प्रशिक्षण केन्द्र रहेको छ, जसलाई मानवजातिको आश्रय मानिन्छ, जसको क्षितिजबाट संसारको बिहानी उदाएको छ, र आफ्नो नाता त्यो शहर सित जोड्छ, जो जासुसीको अड्डा र इस्लामी समुदायको फिफ्थ कालेमको केन्द्र हो, यो हो कादयानी समुदाय, जसले हरेक ताजा वस्तुलाई कुहिएको वस्तुसित साटासाट गरेको छ, उद्दण्डहरूले कस्तो नराम्रो वस्तु साटेका छन् ।

यसले वचन (कलिमा) को एकतालाई अंश-अंशमा बाँढी इस्लामी जगतलाई विचारको विभेदतामा पुर्याइ दिन्छ, इस्लामको वास्तविक मुहान, उसको मूलश्रोत र सर्वमान्नीय विचारधारकहरू प्रति विश्वासलाई हल्लाइ दिन्छ, इस्लामी समुदायको सुनौलो इतिहास, ख्याति कृतिमान र महान व्यक्तित्वहरू देखि समुदायको सम्बन्ध बिच्छेद गरि दिन्छ, इश्दूत्वको नयाँ दावीवाल र प्रतिविम्बको लागि बाटो खुलाउँछ, यसले इस्लाम धर्मका अडीग सामर्थ्य र सदाबहार जीवन प्रति शङ्का उत्पन्न गर्छ र मुसलमानहरूलाई उनको भविष्यप्रति निराश बनाउँछ ।

कादयानियतले मुसलमनहरूको विचारधारालाई, विश्वव्यापी समस्या र न्यायको व्यवस्थापन, जसको निमित्त यस समुदायको उत्पत्ति भएको हो, त्यसबाट हटाएर भ्रमिक समस्याहरू तिर ध्यानाकर्षण गराउँछ, यस महान समुदायलाई ती युरोपेली समुदायको मालगाडीको कुली र भारवाहक बनाउने प्रयास गर्छ जसको इशारामा यसको उत्पत्ति भएको छ र जसको संरक्षणमा यसको पालनपोषण गरिएको छ ।

अपसोच! , कादयानियतले मिर्जा गुलाम अहमद कादयानीलाई सन्देष्टाको मुकुट ओढाएर मानवताको शिर त्यति नै
निहुराएको छ जति मुहम्मद सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमको दूतत्वले उसलाई उच्च शिखरमा पुर्याएको थियो, कादयानियतले सम्पूर्ण मानवजगतको अपमान गरेको छ, उसको श्रेष्ठताको मुखमा कालो पोतेको छ , किनभने कादयानियतको अस्तित्व एउटा पाप जस्तो छ जसलाई माफी हुँदैन र यस्तो अपराध समान छ जसलाई कहिल्यै बिर्सन पाइदैन । 

कादयानियतको समस्या कुनै एउटा देश र शासनको समस्या नभइ सम्पूर्ण इस्लामी जगतको समस्या हो, यो इस्लामी आस्थाको विषय हो, यो इश्दूतको इज्जतको सवाल हो, मानवताको सम्मानको कुरा हो, यस पृथ्वीमा एक कण बराबरपनि पुण्य बाँच्दैन यदि यस इस्लामी आस्थालाई मेटिने प्रयास गरियो, यदि यसको प्रतिष्ठालाई कलङ्कित पारियो अथवा यसको इज्ज्तको बोली लगाइयो । 

यी केही वास्तविक तथ्य हुन् , तर जुन मानिसहरू सत्य तथ्यबाट दूरस्थ हुन्छन् , मिथ्य र कल्पित संसारमा रह्न रोज्ने गर्छन्, सत्य प्रति आँखा बन्द गरी आफूलाई धोखा दिने गर्छन्, जसको दृष्टिमा धर्म र आस्थाको कुनै मुल्य हुँदैन र परलोकको दाँजोमा यस संसारलाई ग्राह्यता दिने गर्छन्, उनीहरूलाई सन्तुष्ट पार्न मसंग त्यस्तो न  मुख छ न कलम ।

یارب نہ وہ سمجھے ہیں نہ سمجھیں گے مری بات

دے اور دل ان کو جو نہ دے مجھ کو زباں اور

मन्तव्य मेरो, बुझ्न के गाह्रो, बुझाउँ कसरी

हृदय उनको इश्वर फेरून, मुख् मेरो नफेरी

क्रमश: