मुनाजात

हे अल्लाह 

इलाही छ तिम्रै दयाको सहारा ।

छ आपत परेको जगत् भित्र सारा ।।

सबै तर्फ वातावरण तर्सदै छ ।

भयावह अवस्था यहाँ बर्सदै छ ।।

धरातल छ संकट मुखिन्जी परेको ।

कुनै प्राणघातक लगाएछ फन्को ।।

सबै ज्ञान विज्ञान दुर्बल भएछन् ।

सबै खोज प्रयास निष्फल भएछन् ।।

यि सन्सारमा फैलिए जीव थुप्रै ।

यि मानव जता छन् अधीनस्थ तिम्रै ।।

जगत् का यि शोभा मनुष्यत्व सारा ।

पतित् हुँदै छिन् छिन् मा जीवनको धारा ।।

किरण देख्दैनौं कुनै आस्रा को ।

धुँवा फैलिँदै छ बिनाशक कथा को ।।

चहक्ने जगत् कस्तो चुपचाप लाग्छ ।

टलक्ने बगैंचा पनि श्राप लाग्छ ।।

क्षमा माग्दछौँ आफ्नो दुष्टताको ।

कथन् गर्दछौं तीमरै श्रेष्ठताको ।।

तिमी दास प्रति करूणानिधान ।

सबै कष्ट हर्ने छ तिम्रै बिधान ।।

जति पाप गर्दा पनि तिम्रै आशा ।

पछुतो गरी हट्छ मनको निराशा ।।

त्यही लोक सुन्दर् बनाई दिऊन् है ।

सृष्टि को सौन्दर्य फिर्ता दिऊन् है ।।

बनायौ त बस्तु न आफैँ बिगार ।

इलाही छ तिम्रै अगाडी गुहार ।।

_____________________________

                                 सुहैल अन्सारी