रसशास्त्र
(मुहम्मद सुहैल नदवी)
"मैले सुनेको छु....
एउटा वृद्ध व्यक्तिले माटो लाई सुन बनाउँथ्यो ...
निकल र तामाको पैसालाई ...
सुनको असर्फी र गिन्नीमा परिवर्तित गर्थ्यो रे" । इस्माइलले भन्यो:
"हजुर ! त्यो त एउटा कला थियो",
महमूदले पनि उसको समर्थन गर्यो ,
उसले भन्यो:
"पहिलेका मानिहरूलाई यो कला आउँथ्यो , तर यस कलाका जानकारहरू बिते र यो विषय समाप्त भइ सक्यो " ,
.....
यो सुन्दा केटाकेटीहरू हात मल्न र अफसोच गर्न थाले, ......
अन्ततः उनीहरूले भने:
"यदि हामीले यो कला जान्ने व्यक्ति सित भेट भए......
हामीले पनि सिक्न पाइन्थ्यो .....
र मिहिनेत नगरीकन धनी बन्न सकिन्थ्यो ",
रातिमा केटाकेटीहरूले कुरा गर्दा उनिहरूको खास विषय हुन्थ्यो.....
"रसशास्त्र", । ....
र सधैं यस बारेमा आपसमा कानाखुसी गर्ने गर्दथे,
उनिहरूका बुवा उनीहरूको सबै कुरा सुन्दै थिए , ......
उनले भने,
"बालक हो ! तिमीहरू चिन्ता नगर। मपनि रसशास्त्र जान्दछु,......
तिमीहरू मलाई संसार भन्दा पनि प्रिय छौ .....
म तिमीहरूलाई भोलि अवश्य सिकाउँछु र रसशास्त्रको पाठ पढाउँछु "।
सबै केटाकेटीहरू हर्षित भए, बिहान सबेरै उठे, इस्माइल र महमूद त रातभरि रसशास्त्रकै सपना देख्दै थिए, .....
हाशिमले सपनामा आफूलाई एउटा ठुलो भवन र बहुमूल्य पोसाकमा देख्यो,र उसले ठुलो महल बनायो र रसशास्त्रद्वारा कमाएको पैसाको राम्रो पोसाक बनाएको थियो, .....
बिहानको नमाज (फज्र) पढेर सबै आफ्ना बुवा नजिक भेला भए, ......
बुवा अहिले सम्म कुरआन पढ्दै थिए, ....
कुर्आन पढेर कहिले सकिएला भनेर उनीहरू ......
पर्खिदै बसेका थिए, .....
बुवा प्रतिदिनको पाठय पुरा गरेर केटाकेटीहरू तिर फर्के,
"मेरा मुटुका टुक्राहरू ! लौ अब जाऔं"
उनले भने,
सबै साथमा निस्किए, .......
रसशास्त्रको धोकोमा खाजा खान पनि बिर्सिएका रहेछन् ।
उनिहरूका बुवा उनीहरूलाई लिएर हिडे, .....
एउटा सडक देखि अर्को सडकमा, .......
र एउटा बाटोबाट अर्को बाटोमा हिडदै गए, ......
जाँदाजाँदै एउटा खेतमा पुगे, .....
त्यहाँ एउटा किसान हलो जोत्दै थियो र .......
उसको हातमा हलोको फाली थियो,
"बालकहरू ! तिमीहरू देख्दैछौ? ......
रसशास्त्र यस हलोको फाली मुनि रहेको छ" , बुवाले भने,
सबै अचम्मित भए, .....
उनीहरूले तपसिल बुझ्नको लागि बुवा तिर हेर्न थाले ,
"मैले सुने बमेजिम तिमीहरू भन्दै थियौ, ........
रसशास्त्र माटोलाई सुन बनाइ दिन्छ,......
यस्तै कुरा होइन र?" बुवाले सोधे,
"हजुर!" सबैले एउटै स्वरमा जवाफ दिए,
"यो माटोपनि केही दिनमै सुनमा परिवर्तित भइ हाल्छ, बरू सुन भन्दा पनि महँगो हुनेछ" ,
बुवाले भने ,
"सुनको के लाभ? यदि मानिसहरू त्यसलाई खान पाउँदैनन् ? ......
यी दानाहरू जसलाई किसानले छरेको छ र त्यसमा धेरै नै मिहिनेत गरेको छ, ........
राम्रो लाभ लिएर आउँछन्, र अल्लाहले यस मिहिनेतको फल त्यो भन्दा कयौँ गुणा बढि फर्काउने छन् "।
त्यस पछि उनका बुवा उनीहरूलाई लिएर एउटा कारखानामा पुगे, ......
त्यहाँ मानिसहरू आफ्नो काममा व्यस्त थिए, ........
उनको निधारबाट पसिना बग्दै थियो, ........
उनीहरूले धेरै फाइदा जनक चीजवीज बनाएका थिए जसले उचित मोल दिन्थे .......
र धेरै मानिसहरूको अवश्यक्ता पूर्ती हुन्थ्यो,
बुवाले भने:
"नानि हो ! रसशास्त्र भनेको ........
यहि निधारको पसिना र हातको मिहिनेत हो,"
फेरी उनीहरूलाई लिएर एउटा शिक्षकको कोठा र उपदेशकको भेला तिर लगे र भने,
"बालक हो ! मानव यस सृष्टिको बहुमूल्य वस्तु हो, .......
उनीहरूको प्रशिक्षण र प्रवर्धन माटोलाई सुन बनाउनु भन्दा उत्तम मानिएको छ ।......
यही विद्यार्थीहरू पढ्छन् र यी मानिसहरू राम्रो ज्ञान प्राप्त गर्छन, .......
यस शिक्षक र उपदेशकलाई निरन्तर लाभ पुग्ने गर्छ, ........
यिनीहरूले गर्ने सबै उत्तम र भलो कामको फाइदा उनीहरूलाई पुग्ने गर्छन् ...
तसर्थ नबी सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लमले हजरत अली रजियल्लाहु अन्हुलाई भन्नु भएको थियो , "
" हे अली ! यदि तिमीद्वारा एउटा मानिसलाई पनि अल्लाहले सीधा मार्ग देखाउनु भयो त्यो काम तिम्रो लागि रातो ऊँट भन्दा पनि उत्तम हुनेछ "।
सबै बालबालिकाहरूको चित्त बुझ्यो, .......
उनीहरूले बुवालाई धन्यवाद दिए .....
र घर तिर फर्के, ......
उनीहरूले रसशास्त्रको पाठ पढी सकेका थिए , ........ र ......
सुन बनाउने प्रक्रिया ..........
पत्तो लगाइसकेका थिए।
(समाप्त)
